fá dùn
pí dùn
qiān dùn
hàn dùn
jiāng dùn
dì dùn
diān dùn
zhì dùn
yú dùn
guǎn dùn
diāo dùn
cuò dùn
jú dùn
yì dùn
qián dùn
chí dùn
dòu dùn
duàn dùn
yáo dùn
kùn dùn
chuò dùn
gé dùn
mí dùn
bà dùn
zhèn dùn
tà dùn
zhū dùn
qǐn dùn
zhì dùn
tí dùn
wěi dùn
guī dùn
shuì dùn
niú dùn
chè dùn
xuàn dùn
fèi dùn
hào dùn
jìn dùn
chuí dùn
dǎ dùn
huāng dùn
méng dùn
dǒu dùn
táo dùn
gòng dùn
shěn dùn
dēng dùn
mò dú
jǐn dùn
wō dùn
āi dùn
wāng dùn
ān dùn
tuī dùn
zhōng dùn
yī dùn
huī dùn
jiāo dùn
dǎo dùn
jìn dùn
péi dùn
jí dùn
léi dùn
bó dùn
lǔ dùn
guān dùn
cuān dùn
bù dùn
yíng dùn
cù dùn
tà dùn
yān dùn
cuò dùn
nán dùn
chéng dùn
jiā dùn
zhǔn dùn
fàng dùn
shāng dùn
pái dùn
bìng dùn
yī dùn
zhǐ dùn
jǐ dùn
láo dùn
zhěng dùn
háng dùn
bù dùn
chén dùn
hào dùn
diē dùn
tà dùn
wán dùn
huǐ dùn
mián dùn
què dùn
gé dùn
nú dùn
jú dùn
kūn dùn
jì dùn
wú dùn
qīng dùn
tuí dùn
bò dùn
sù dùn
pū dùn
棰chuí(1)（名）短木棍：木～。(2)（动）鞭打。(3)（名）古代称马鞭。
顿读音：dùn,dú[ dùn ]1.稍停：他～了一下，又接着往下说。
2.书法上指用力使笔着纸而暂不移动：一横的两头都要～一～。
3.（头）叩地；（脚）跺地：～首。～足。
4.处理；安置：整～。安～。
5.立刻；忽然：～然。～悟。～生邪念。
6.用于吃饭、斥责、劝说、打骂等行为的次数：一天三～饭。被他说了一～。
7.姓。
8.疲乏：困～。劳～。