wán lóng
wán hàn
wán yú
wán è
wán jù
wán jiǎo
wán sù
wán lòu
wán bēn
wán nú
wán bì
wán zào
wán pú
wán jiù
wán zuò
wán fú
wán méng
wán chī
wán huà
wán qiáng
wán hù
wán ròu
wán zhuān
wán héng
wán bì
wán pí
wán gù
wán mín
wán chá
wán hěn
wán lǔ
wán nuò
wán qián
wán sī
wán míng
wán xiōng
wán hū
wán ào
wán bēn
wán gù
wán dùn
wán cái
wán nú
wán shū
wán yín
wán liè
wán wán
wán qū
wán rén
wán fǔ
wán shuǎ
wán yàn
wán pǐ
wán cí
wán ān
wán tóng
wán bì
wán dùn
wán tiě
wán rǒng
wán biāo
wán sú
wán tān
wán jiàn
wán pú
wán jí
wán tí
wán shí
wán kuài
wán wéi
wán bèi
wán mò
wán chóu
wán zhuō
wán sè
wán wán
wán guǎng
wán báo
wán bì
wán àn
wán tóng
wán lǔ
wán bèi
wán sè
wán sè
wán xì
wán fěi
wán kuàng
wán zhì
wán xuǎn
wán kuàng
wán jūn
wán yán
wán shì
wán hòu
wán chán
wán sì
wán dí
wán miù
wán mào
wán míng
wán biāo
wán hù
wán bì
wán hūn
wán nüè
wán hěn
wán gǔ
wán huá
wán zhèng
wán bǐ
wán kàng
wán shū
wán yún
wán gěng
wán xiāo
wán mí
kùn dùn
tuí dùn
dēng dùn
shuì dùn
guī dùn
shāng dùn
yān dùn
qián dùn
gé dùn
wú dùn
jìn dùn
wāng dùn
fèi dùn
zhì dùn
sù dùn
diē dùn
jìn dùn
chén dùn
āi dùn
chè dùn
dǎ dùn
tuī dùn
pái dùn
huī dùn
bù dùn
zhì dùn
wán dùn
zhū dùn
yī dùn
háng dùn
duàn dùn
bó dùn
zhèn dùn
tà dùn
fàng dùn
tà dùn
cuò dùn
bìng dùn
mí dùn
yì dùn
tà dùn
qǐn dùn
diān dùn
jǐ dùn
hào dùn
zhěng dùn
ān dùn
mò dú
chéng dùn
gé dùn
bù dùn
jiāo dùn
bò dùn
jú dùn
guān dùn
pí dùn
mián dùn
dǒu dùn
dì dùn
láo dùn
wěi dùn
chí dùn
fá dùn
dǎo dùn
wō dùn
shěn dùn
gòng dùn
hàn dùn
chuò dùn
nán dùn
jú dùn
pū dùn
kūn dùn
nú dùn
cù dùn
diāo dùn
yáo dùn
dòu dùn
táo dùn
qiān dùn
huāng dùn
què dùn
zhōng dùn
jì dùn
yī dùn
zhǔn dùn
cuān dùn
bà dùn
jiāng dùn
zhǐ dùn
guǎn dùn
qīng dùn
lǔ dùn
jí dùn
huǐ dùn
léi dùn
jiā dùn
tí dùn
yú dùn
cuò dùn
yíng dùn
péi dùn
méng dùn
jǐn dùn
xuàn dùn
hào dùn
niú dùn
chuí dùn
⒈ 犹顽钝。圆滑无骨气。顿，通“钝”。
引《汉书·陈平传》：“然大王能饶人以爵邑，士之顽顿耆利无耻者亦多归汉。”
颜师古注：“顿读曰钝。”
《醒世姻缘传》第六三回：“一个男子，到这等没志气的田地，真也是顽顿无耻！”
章炳麟《箴新党论》：“若夫呵殿出门，登坛自詡，以其爵命夸燿诸生，而祝其取青紫如拾芥者，则新党虽顽顿无耻，犹必噤口不言。”
顽wán(1)（动）（基本义）不驯服：～固。(2)（形）愚蠢无知：愚～。(3)（形）不容易开导或制伏；固执：～石｜冥～不灵。(4)（形）顽皮：～童｜刁～。(5)同“玩”。
顿读音：dùn,dú[ dùn ]1.稍停：他～了一下，又接着往下说。
2.书法上指用力使笔着纸而暂不移动：一横的两头都要～一～。
3.（头）叩地；（脚）跺地：～首。～足。
4.处理；安置：整～。安～。
5.立刻；忽然：～然。～悟。～生邪念。
6.用于吃饭、斥责、劝说、打骂等行为的次数：一天三～饭。被他说了一～。
7.姓。
8.疲乏：困～。劳～。