jǐ hē
jǐ hé
jǐ yàn
jǐ wàng
jǐ jīng
jǐ jiāng
jǐ jìn
jǐ wēi
jǐ tà
jǐ jí
jǐ shì
jǐ yán
jǐ wù
jǐ duō
jǐ zé
jǐ zhào
jǐ xiān
jǐ bǐ
jī lǜ
jǐ gōng
jǐ yùn
jǐ fēn
jǐ yù
jǐ nián
jǐ suǒ
jǐ bān
jī jiàn
jǐ shí
jǐ qú
jǐ jǐ
jǐ xìng
jǐ zhuō
jǐ jiàn
jǐ shè
jǐ xì
jǐ xí
jǐ tà
jǐ fěi
jǐ chá
jǐ qiāng
jǐ tóu
jī àn
jǐ jué
jǐ gé
jī zhì
jǐ dài
jǐ tuàn
jǐ mì
jǐ lì
jī zhàng
jǐ zhèng
jǐ huì
jǐ dú
jǐ xǔ
jǐ duān
jǐ shén
jǐ diàn
jǐ chén
jǐ quán
jǐ céng
jǐ wù
jī xī
jī hū
jǐ yí
jǐ gé
jǐ zhǒng
jǐ shēn
jǐ ér
jǐ yú
jǐ xiàng
jǐ shì
jǐ cè
jǐ liǔ
jǐ yán
jī wēi
jǐ ān
jǐ gè
jǐ yàng
jǐ chān
jǐ yīn
jǐ dùn
tà dùn
hào dùn
qǐn dùn
bù dùn
cuān dùn
zhōng dùn
jiāng dùn
yú dùn
jú dùn
niú dùn
zhǐ dùn
yáo dùn
tí dùn
hào dùn
huī dùn
bó dùn
jiā dùn
mián dùn
jí dùn
nán dùn
yì dùn
jǐ dùn
tuī dùn
bìng dùn
péi dùn
bù dùn
shāng dùn
dǎ dùn
lǔ dùn
chuò dùn
qián dùn
dǎo dùn
jìn dùn
qīng dùn
sù dùn
jú dùn
wán dùn
zhì dùn
wō dùn
kūn dùn
diāo dùn
pū dùn
diē dùn
wěi dùn
gòng dùn
wú dùn
nú dùn
qiān dùn
jǐn dùn
fèi dùn
pí dùn
méng dùn
gé dùn
kùn dùn
láo dùn
wāng dùn
táo dùn
jì dùn
cuò dùn
chè dùn
shuì dùn
dì dùn
diān dùn
dòu dùn
chéng dùn
hàn dùn
dǒu dùn
yān dùn
zhì dùn
mí dùn
jiāo dùn
tuí dùn
què dùn
dēng dùn
xuàn dùn
jìn dùn
cuò dùn
bà dùn
gé dùn
guǎn dùn
zhǔn dùn
āi dùn
guān dùn
yī dùn
fá dùn
bò dùn
tà dùn
duàn dùn
cù dùn
yíng dùn
mò dú
chén dùn
shěn dùn
yī dùn
zhū dùn
zhèn dùn
pái dùn
háng dùn
chuí dùn
fàng dùn
huāng dùn
ān dùn
huǐ dùn
léi dùn
tà dùn
guī dùn
chí dùn
zhěng dùn
⒈ 危败。一说，犹其顿，几为语词。参阅清俞樾《群经平议·国语一》。
引《国语·周语上》：“其无乃废先王之训而王几顿乎！”
韦昭注：“几，危也；顿，败也。”
危败。
1. 询问数量多少（估计不太大）的疑问词：几个人？几何（a.多少，如“人生几几？”b.研究点线面体的性质、关系和计算方法的学科，如“平面几几”）。
2. 表示不定的数目：几本书。几百人。
顿读音：dùn,dú[ dùn ]1.稍停：他～了一下，又接着往下说。
2.书法上指用力使笔着纸而暂不移动：一横的两头都要～一～。
3.（头）叩地；（脚）跺地：～首。～足。
4.处理；安置：整～。安～。
5.立刻；忽然：～然。～悟。～生邪念。
6.用于吃饭、斥责、劝说、打骂等行为的次数：一天三～饭。被他说了一～。
7.姓。
8.疲乏：困～。劳～。