diān dùn
pū dùn
jǐ dùn
bà dùn
zhǐ dùn
mián dùn
yáo dùn
hào dùn
chuò dùn
fàng dùn
háng dùn
jǐn dùn
tà dùn
qǐn dùn
nán dùn
zhǔn dùn
qiān dùn
gòng dùn
kùn dùn
cuò dùn
mò dú
jìn dùn
chè dùn
zhì dùn
shěn dùn
niú dùn
cuān dùn
dēng dùn
huī dùn
què dùn
bìng dùn
pí dùn
hàn dùn
lǔ dùn
duàn dùn
yī dùn
cù dùn
gé dùn
chén dùn
xuàn dùn
jiā dùn
yān dùn
bò dùn
dǒu dùn
táo dùn
qīng dùn
gé dùn
tà dùn
cuò dùn
yì dùn
chuí dùn
tí dùn
sù dùn
dì dùn
guī dùn
dǎo dùn
láo dùn
huāng dùn
jí dùn
bù dùn
tà dùn
jú dùn
qián dùn
nú dùn
tuī dùn
mí dùn
pái dùn
kūn dùn
jìn dùn
wō dùn
zhōng dùn
diē dùn
wāng dùn
yú dùn
jú dùn
jì dùn
léi dùn
ān dùn
hào dùn
diāo dùn
shāng dùn
jiāng dùn
fá dùn
wú dùn
jiāo dùn
bù dùn
bó dùn
tuí dùn
guǎn dùn
fèi dùn
yī dùn
yíng dùn
chí dùn
dòu dùn
chéng dùn
zhěng dùn
dǎ dùn
zhì dùn
āi dùn
wán dùn
guān dùn
wěi dùn
péi dùn
zhèn dùn
shuì dùn
zhū dùn
méng dùn
huǐ dùn
1.本为辽西乌桓首领名。汉献帝时，丘力居死，从子蹋顿有武略，代立为王。后为曹操击败于柳城，斩之。见《后汉书．乌桓传》。后亦借指异族首领。 2.犹跌倒。
⒈ 本为辽西乌桓首领名。 汉献帝时， 丘力居死，从子蹋顿有武略，代立为王。后为曹操击败于柳城，斩之。见《后汉书·乌桓传》。后亦借指异族首领。
引唐陈子昂《为建安王谢借马表》：“感燕骨而长鸣，君恩罔报；向朔云而驤首，蹋顿方擒。”
⒉ 犹跌倒。
引北魏崔鸿《十六国春秋·前赵·刘聪》：“将战饮数斗，常乘赤马，无故蹋顿，乃乘小马。”
1. 踏：“舞辄数十人相随，蹋地为节。”
2. 踢：“穿域蹋鞠”（“鞠”，古代的一种皮球）。
顿读音：dùn,dú[ dùn ]1.稍停：他～了一下，又接着往下说。
2.书法上指用力使笔着纸而暂不移动：一横的两头都要～一～。
3.（头）叩地；（脚）跺地：～首。～足。
4.处理；安置：整～。安～。
5.立刻；忽然：～然。～悟。～生邪念。
6.用于吃饭、斥责、劝说、打骂等行为的次数：一天三～饭。被他说了一～。
7.姓。
8.疲乏：困～。劳～。