jú dùn
diē dùn
shāng dùn
pū dùn
bó dùn
zhì dùn
táo dùn
wán dùn
yī dùn
cuò dùn
zhū dùn
zhǐ dùn
dì dùn
fèi dùn
ān dùn
dòu dùn
jìn dùn
cuān dùn
chè dùn
pí dùn
yī dùn
chuò dùn
jú dùn
cuò dùn
gé dùn
bà dùn
huī dùn
fá dùn
niú dùn
duàn dùn
shuì dùn
guǎn dùn
tà dùn
dēng dùn
léi dùn
tí dùn
jiā dùn
méng dùn
hàn dùn
zhōng dùn
gé dùn
dǎo dùn
sù dùn
pái dùn
tà dùn
jí dùn
nán dùn
zhěng dùn
cù dùn
wěi dùn
wō dùn
chí dùn
tuī dùn
guī dùn
tà dùn
qǐn dùn
mí dùn
què dùn
nú dùn
fàng dùn
láo dùn
zhǔn dùn
hào dùn
shěn dùn
mián dùn
yáo dùn
jǐ dùn
diān dùn
yú dùn
dǒu dùn
kūn dùn
chuí dùn
mò dú
yì dùn
dǎ dùn
guān dùn
chén dùn
lǔ dùn
huǐ dùn
yíng dùn
tuí dùn
kùn dùn
yān dùn
jì dùn
zhì dùn
chéng dùn
wāng dùn
diāo dùn
wú dùn
bù dùn
jǐn dùn
qián dùn
qīng dùn
jiāo dùn
bù dùn
zhèn dùn
péi dùn
huāng dùn
āi dùn
qiān dùn
bò dùn
háng dùn
xuàn dùn
jìn dùn
jiāng dùn
bìng dùn
hào dùn
gòng dùn
⒈ 失足跌倒。
引汉焦赣《易林·归妹之巽》：“三驹摧车，躓顿伤颐。”
⒉ 指倒毙。
引《晋书·庾翼传》：“而所调借牛马……加以向冬，野草渐枯，往反二千，或容躓顿，輒便随事筹量，权停此举。”
⒊ 谓处境困难。
引《宋书·庾悦传》：“身久躓顿，营一游集甚难。”
⒋ 挫辱。
引《周书·李棠传》：“奉命諭尔，反见躓顿。我王者忠臣，有死而已，义不为尔移志也。”
唐张鷟《朝野佥载》卷五：“驛将跪拜流汗，狼狈而走。 娄（娄师德 ）目送之，谓判官曰：‘与公躓顿之矣。’”
唐吴兢《贞观政要·纳谏》：“我见隋家诸王，达官已下，皆不免被其躓顿。”
颠仆困顿。
踬zhì(1)〈书〉（动）被东西绊倒。(2)〈书〉（动）比喻事情不顺利。
顿读音：dùn,dú[ dùn ]1.稍停：他～了一下，又接着往下说。
2.书法上指用力使笔着纸而暂不移动：一横的两头都要～一～。
3.（头）叩地；（脚）跺地：～首。～足。
4.处理；安置：整～。安～。
5.立刻；忽然：～然。～悟。～生邪念。
6.用于吃饭、斥责、劝说、打骂等行为的次数：一天三～饭。被他说了一～。
7.姓。
8.疲乏：困～。劳～。