bù gāng
bù yáo
bù zhàn
bù qì
bù yán
bù jǐng
bù qí
bù láng
bù lì
bù yán
bù chá
bù xíng
bù qū
bù wèi
bù dǎ
bù zhāng
bù zhǐ
bù qǔ
bù jiàn
bù yóu
bù guǐ
bù wǎn
bù rèn
bù shì
bù fǎ
bù wǔ
bù shī
bù tiān
bù lǚ
bù xiè
bù tài
bù qí
bù niǎn
bù dào
bù zōu
bù xǐ
bù wǔ
bù bù
bù qū
bù shè
bù zǒu
bù chán
bù fù
bù gāng
bù shū
bù gōng
bù kuài
bù zhòu
bù lí
bù dùn
bù fá
bù lán
bù chā
bù zhòu
bù huán
bù qū
bù kōng
bù wǔ
bù liàng
bù jūn
bù jí
bù qiāng
bù jìng
bù yuè
bù dòu
bù duì
bù yán
bù zú
bù jué
bù tóu
bù yún
bù mǎ
bù shào
bù qū
bù xū
bù rén
bù zhàng
bù dān
bù yú
bù wǔ
bù yùn
bù lòu
bù guāng
bù yùn
bù xì
bù jī
bù zhàng
bù bīng
bù fú
bù suì
bù dǎo
bù diào
bù gǔ
bù dì
bù zi
bù rù
chén dùn
yíng dùn
zhū dùn
duàn dùn
diān dùn
sù dùn
nán dùn
jìn dùn
lǔ dùn
yú dùn
pái dùn
wán dùn
zhì dùn
nú dùn
diāo dùn
niú dùn
jǐ dùn
yì dùn
jìn dùn
jì dùn
fèi dùn
zhì dùn
cuò dùn
huāng dùn
zhèn dùn
tà dùn
hàn dùn
gé dùn
chuò dùn
dòu dùn
bìng dùn
péi dùn
qīng dùn
jǐn dùn
bó dùn
tuí dùn
què dùn
tuī dùn
shěn dùn
láo dùn
jí dùn
bò dùn
dǎo dùn
dì dùn
qiān dùn
bù dùn
kūn dùn
jiāo dùn
háng dùn
pí dùn
zhōng dùn
bà dùn
chuí dùn
āi dùn
zhěng dùn
yān dùn
shuì dùn
méng dùn
dǒu dùn
mí dùn
tà dùn
táo dùn
guǎn dùn
mò dú
chéng dùn
wāng dùn
chí dùn
diē dùn
cù dùn
jiā dùn
bù dùn
jiāng dùn
jú dùn
ān dùn
huī dùn
dǎ dùn
qián dùn
yī dùn
xuàn dùn
wěi dùn
mián dùn
zhǔn dùn
guān dùn
yáo dùn
kùn dùn
wú dùn
hào dùn
huǐ dùn
yī dùn
fá dùn
wō dùn
tí dùn
shāng dùn
fàng dùn
cuān dùn
cuò dùn
pū dùn
tà dùn
dēng dùn
gé dùn
zhǐ dùn
chè dùn
gòng dùn
qǐn dùn
guī dùn
hào dùn
jú dùn
léi dùn
谓行走的进、退、快、慢。
⒈ 谓行走的进、退、快、慢。
引《文选·左思＜魏都赋＞》：“习步顿以升降，御春服而逍遥。”
李周翰注：“谓臺高，行步上下顿足。”
步bù(1)（名）行走时两脚之间的距离；脚步：正～｜跑～｜寸～难移｜走了一～棋。(2)（名）阶段：事情一～比一～顺利。(3)（名）地步；境地；不幸落到这一～。(4)（量）旧制长度单位；一步等于五尺。(5)（动）用脚走；～入会场｜亦～亦趋。(6)（动）〈书〉踩；踏：～人后尘。(7)（动）〈方〉用脚步等量地：～一～这块地够不够三亩。(8)姓。
顿读音：dùn,dú[ dùn ]1.稍停：他～了一下，又接着往下说。
2.书法上指用力使笔着纸而暂不移动：一横的两头都要～一～。
3.（头）叩地；（脚）跺地：～首。～足。
4.处理；安置：整～。安～。
5.立刻；忽然：～然。～悟。～生邪念。
6.用于吃饭、斥责、劝说、打骂等行为的次数：一天三～饭。被他说了一～。
7.姓。
8.疲乏：困～。劳～。