nì hú
xùn hú
yuǎn hú
diāo hú
mó hú
zá hú
ān hú
dǐng hú
qǐ hú
bá hú
wǔ hú
dōng hú
sì hú
sān hú
chuí hú
zhuì hú
yē hú
lán hú
hán hú
hán hú
hé hú
qiū hú
xuán hú
zǐ hú
lǐng hú
jiāo hú
màn hú
màn hú
kuài hú
shì hú
bào hú
pō hú
chán hú
jiǎ hú
hán hú
rán hú
zhōng hú
gāo hú
ào hú
fén hú
chái hú
fēng hú
chóu hú
mí hú
shān hú
lín hú
lú hú
tí hú
pān hú
xī hú
zī hú
gǔ hú
zhū hú
lóng hú
jīng hú
jiǔ hú
láng hú
yún hú
jī hú
diāo hú
féi hú
dà hú
zuó hú
bǎn hú
èr hú
shāng hú
màn hú
má hú
jié hú
jiàn hú
fēng hú
xuán hú
qiāng hú
hú hú
diāo hú
⒈ 旧时用以泛称来自北方的外族。
引《魏书·石勒传》：“其先匈奴别部，分散居於上党武乡羯室，因号羯胡。”
唐杜甫《往在》诗：“前者厌羯胡，后来遭犬戎。”
清黄燮清《黄天荡怀古》诗：“驄马宜威临阵日，羯胡丧胆渡江时。”
1.公羊。特指骟过的。
2.古族名。所谓“五胡”之一。曾附属于匈奴。魏、晋时散居今山西潞城附近各县，从事农耕，与汉人杂处。十六国中的后赵即羯人所建。
胡读音：hú胡hú(1)（名）古代泛称北方和西方的少数民族：～人。(2)（形）古代称来自北方和西方少数民族的（东西）；也泛指来自国外的（东西）：～琴｜～桃｜～椒。(3)姓。(4)（副）表示随意乱来：～闹｜～说。(5)（代）〈书〉疑问词；为什么；何故：～不归？(6)（名）胡子：～须。