jīng xià
jīng gāi
jīng dǐ
jīng zhài
jīng diàn
jīng pài
jīng guān
jīng mén
jīng bái
jīng jú
jīng chá
jīng kòng
jīng zǎo
jīng cài
jīng chén
jīng lǐ
jīng qīng
jīng jiāng
jīng jīng
jīng táng
jīng běn
jīng yǔ
jīng shī
jīng zhōng
jīng líng
jīng cháo
jīng zhǒng
jīng mà
jīng zhōu
jīng huà
jīng shì
jīng yùn
jīng zhào
jīng jù
jīng shěng
jīng zhì
jīng yuàn
jīng quē
jīng luò
jīng qián
jīng zhǐ
jīng xué
jīng huā
jīng yǔ
jīng zhí
jīng kǒu
jīng zhì
jīng yì
jīng shī
jīng shì
jīng tǐng
jīng zhèn
jīng mù
jīng gǔ
jīng xuē
jīng wéi
jīng zhí
jīng yǐn
jīng yàng
jīng jī
jīng chéng
jīng guān
jīng tái
jīng niǎn
jīng cáo
jīng huá
jīng guān
jīng bào
jīng gē
jīng fāng
jīng xiǎng
jīng chǔ
jīng dǐ
jīng qiāng
jīng hú
jīng qiū
jīng jǐng
jīng guó
jīng xì
jīng yù
jīng fǔ
jīng xiàn
jīng yú
jīng fú
jīng qūn
jīng yuán
jīng qí
jīng luò
jīng dū
jīng fǔ
jīng cāng
jīng xiāng
jīng zú
jīng píng
màn hú
pō hú
hán hú
zá hú
wǔ hú
hú hú
yún hú
màn hú
lín hú
qǐ hú
féi hú
kuài hú
mí hú
gāo hú
dōng hú
lǐng hú
dà hú
má hú
chán hú
zuó hú
fēng hú
jīng hú
xuán hú
zǐ hú
zhuì hú
bǎn hú
gǔ hú
chóu hú
bào hú
màn hú
hé hú
jiāo hú
shì hú
dǐng hú
hán hú
lóng hú
zhū hú
xuán hú
sì hú
tí hú
nì hú
lán hú
lú hú
yuǎn hú
chuí hú
qiāng hú
èr hú
ān hú
fén hú
diāo hú
shān hú
fēng hú
zī hú
hán hú
diāo hú
xùn hú
sān hú
pān hú
rán hú
jié hú
ào hú
yē hú
bá hú
jiàn hú
jī hú
chái hú
shāng hú
qiū hú
diāo hú
mó hú
jiǔ hú
xī hú
zhōng hú
jiǎ hú
láng hú
京胡jīnghú
(1) 胡琴的一种，像二胡而(好工具.)较小，琴筒用竹子做成，发音较高，主要用于京剧伴奏
英jinghu， a two-stringed musical instrument similar to jingerhu⒈ 拉弦乐器。胡琴的一种。形状跟二胡相似而较小，琴筒用竹子做成，发音高亢。主要用于京剧伴奏。
乐器名。形似二胡而形制较小的拉弦乐器。竹制琴筒，音色高亢，主要用于京剧伴奏。
京jīng(1)（名）首都：～城｜～师。(2)（名）指我国首都北京：～剧。(3)（名）（Jīnɡ）姓。
胡读音：hú胡hú(1)（名）古代泛称北方和西方的少数民族：～人。(2)（形）古代称来自北方和西方少数民族的（东西）；也泛指来自国外的（东西）：～琴｜～桃｜～椒。(3)姓。(4)（副）表示随意乱来：～闹｜～说。(5)（代）〈书〉疑问词；为什么；何故：～不归？(6)（名）胡子：～须。