féi hú
lú hú
chán hú
zī hú
fēng hú
hán hú
diāo hú
jī hú
xuán hú
shì hú
mí hú
lǐng hú
gāo hú
hán hú
zhū hú
wǔ hú
sì hú
fén hú
hán hú
màn hú
zhuì hú
bá hú
dōng hú
jīng hú
láng hú
lóng hú
bǎn hú
shāng hú
xuán hú
shān hú
pān hú
dǐng hú
zuó hú
mó hú
chái hú
zhōng hú
diāo hú
dà hú
qǐ hú
jiǔ hú
yún hú
qiāng hú
tí hú
xùn hú
ān hú
xī hú
jié hú
sān hú
chóu hú
hé hú
nì hú
yuǎn hú
màn hú
lán hú
yē hú
bào hú
pō hú
zǐ hú
kuài hú
ào hú
qiū hú
lín hú
chuí hú
jiāo hú
jiǎ hú
èr hú
má hú
hú hú
fēng hú
màn hú
zá hú
jiàn hú
diāo hú
gǔ hú
rán hú
西域国名。
⒈ 西域国名。
引《资治通鉴·晋孝武帝太元八年》：“龟兹王帛纯窘急，重赂獪胡以求救。”
胡三省注：“獪胡，盖又在龟兹之西。”
狯kuài（形）狡诈；狡猾。
胡读音：hú胡hú(1)（名）古代泛称北方和西方的少数民族：～人。(2)（形）古代称来自北方和西方少数民族的（东西）；也泛指来自国外的（东西）：～琴｜～桃｜～椒。(3)姓。(4)（副）表示随意乱来：～闹｜～说。(5)（代）〈书〉疑问词；为什么；何故：～不归？(6)（名）胡子：～须。