mí hú
bào hú
shān hú
màn hú
láng hú
zá hú
lóng hú
dǐng hú
yuǎn hú
diāo hú
hé hú
má hú
fēng hú
yē hú
mó hú
pān hú
pō hú
ān hú
shì hú
lín hú
jié hú
nì hú
chái hú
xuán hú
féi hú
èr hú
chuí hú
qiū hú
jīng hú
jiǎ hú
qiāng hú
dà hú
zuó hú
tí hú
màn hú
kuài hú
lán hú
lǐng hú
zhuì hú
ào hú
wǔ hú
qǐ hú
chán hú
hán hú
lú hú
jī hú
fén hú
sān hú
yún hú
bá hú
gǔ hú
xuán hú
bǎn hú
hán hú
màn hú
diāo hú
diāo hú
jiàn hú
zī hú
chóu hú
sì hú
zhū hú
zǐ hú
hú hú
hán hú
jiǔ hú
shāng hú
xùn hú
zhōng hú
fēng hú
gāo hú
xī hú
jiāo hú
rán hú
dōng hú
⒈ 拉弦乐器。胡琴的一种，琴筒用半边椰子壳制成，面板为桐木。二弦，按五度或四度关系定弦。发音较二胡低沉浑厚。常用于合奏。
一种胡琴。因其共鸣筒是以椰子壳做成而得名。琴面呈桃圆形，蒙梧桐薄板，音域偏高。
椰yē（名）（～子）椰子树；果实叫椰子：～雕｜～干｜～油｜～枣。
胡读音：hú胡hú(1)（名）古代泛称北方和西方的少数民族：～人。(2)（形）古代称来自北方和西方少数民族的（东西）；也泛指来自国外的（东西）：～琴｜～桃｜～椒。(3)姓。(4)（副）表示随意乱来：～闹｜～说。(5)（代）〈书〉疑问词；为什么；何故：～不归？(6)（名）胡子：～须。