dùn hùn
dùn dǎng
dùn kuī
dùn qǔ
dùn duàn
dùn cuì
dùn wán
dùn pèi
dùn chí
dùn kùn
dùn zhì
dùn duàn
dùn bǎo
dùn shè
dùn zhōu
dùn tā
dùn bǎo
dùn xiāo
dùn wò
dùn wǎng
dùn yīng
dùn shuō
dùn cuò
dùn chuǎn
dùn zú
dùn hào
dùn kāi
dùn jì
dùn è
dùn jiào
dùn rǔ
dùn jìn
dùn bèi
dùn shǒu
dùn liú
dùn yè
dùn bīng
dùn pú
dùn fú
dùn jí
dùn rǎo
dùn jiàn
dùn jì
dùn shēn
dùn xiē
dùn rèn
dùn mén
dùn rù
dùn lǎo
dùn luò
dùn cuò
dùn bì
dùn zuó
dùn léi
dùn mù
dùn pāi
dùn fàn
dùn kè
dùn fǎ
dùn xiǔ
dùn cì
dùn mèi
dùn piě
dùn fàng
dùn bì
dùn hàn
dùn fèi
dùn zhuàng
dùn zǔ
dùn tuō
dùn fú
dùn zhèng
dùn lì
dùn hàn
dùn duó
dùn wěi
dùn yǔ
dùn xùn
dùn fáng
dùn bì
dùn lù
dùn è
dùn jiě
dùn zhù
dùn dòu
dùn è
dùn zú
dùn duàn
dùn yì
dùn dāo
dùn hū
dùn jiǎo
dùn gōng
dùn bó
dùn sǎng
dùn jiāng
dùn jūn
dùn chí
dùn jué
dùn sù
dùn bǐ
dùn jiǎ
dùn yǔ
dùn rán
dùn shí
dùn dùn
dùn xià
dùn kǒu
dùn yáng
dùn yòng
dùn lún
dùn gǔ
dùn jī
dùn jiē
dùn dì
dùn chǔ
dùn lǚ
dùn liè
dùn kōng
dùn qì
dùn jǐ
dùn ěr
dùn guān
dùn shuāi
dùn yān
dùn le
dùn hé
dùn pǐ
dùn huō
dùn zhěng
dùn qì
dùn dì
dùn diē
dùn cuì
dùn jué
dùn jù
dùn wù
⒈ 佛教语。顿悟、渐悟或顿教、渐教的并称。参见“顿悟”、“顿教”。
引隋慧远《维摩义记》卷一：“顿渐虽殊，以其当时受大受处一，是故对斯二人所説为菩萨藏，圣教虽众不出此二。”
《坛经·顿渐品》：“于时两宗盛化，人皆称南能北秀，故有南北二宗顿渐之分。”
唐李邕《嵩岳寺碑》：“开顿渐者，欲依其根；设戒律者，将摄乎乱。”
元辛文房《唐才子传·周繇》：“悟门洞开，慧灯深照，顿渐之境，各天所赋。”
1.稍停：他～了一下，又接着往下说。
2.书法上指用力使笔着纸而暂不移动：一横的两头都要～一～。
3.（头）叩地；（脚）跺地：～首。～足。
4.处理；安置：整～。安～。
5.立刻；忽然：～然。～悟。～生邪念。
6.用于吃饭、斥责、劝说、打骂等行为的次数：一天三～饭。被他说了一～。
7.姓。
8.疲乏：困～。劳～。
渐读音：jiàn,jiān[ jiàn ]1. 慢慢地，一点一点地：逐渐。渐进。渐渐。渐次。渐悟。渐冉（逐渐）。防微杜渐。
2. 加剧：疾大渐。
3. 疏导：渐九川。