dùn mù
dùn léi
dùn yòng
dùn shuō
dùn qǔ
dùn bì
dùn è
dùn wán
dùn hùn
dùn dòu
dùn zhěng
dùn guān
dùn cuò
dùn pāi
dùn jiǎ
dùn cuò
dùn sù
dùn qì
dùn bì
dùn hū
dùn huō
dùn jī
dùn shí
dùn le
dùn tā
dùn jì
dùn dǎng
dùn bì
dùn shè
dùn yīng
dùn zhuàng
dùn sǎng
dùn tuō
dùn bèi
dùn pèi
dùn rǎo
dùn piě
dùn hàn
dùn pú
dùn yǔ
dùn fáng
dùn jiāng
dùn duàn
dùn wěi
dùn jìn
dùn qì
dùn ěr
dùn fǎ
dùn luò
dùn chuǎn
dùn wò
dùn cì
dùn xiē
dùn lǚ
dùn fàng
dùn zuó
dùn lì
dùn yè
dùn dì
dùn hé
dùn shēn
dùn mén
dùn duàn
dùn xiǔ
dùn zhù
dùn è
dùn jù
dùn mèi
dùn wù
dùn hào
dùn bó
dùn rǔ
dùn dāo
dùn yáng
dùn gǔ
dùn xùn
dùn kāi
dùn jiào
dùn kǒu
dùn yǔ
dùn bīng
dùn wǎng
dùn bǐ
dùn xiāo
dùn kuī
dùn cuì
dùn bǎo
dùn kōng
dùn jǐ
dùn shuāi
dùn zú
dùn dùn
dùn zhèng
dùn chí
dùn zhōu
dùn jué
dùn fàn
dùn rán
dùn jí
dùn kè
dùn jiē
dùn liú
dùn lún
dùn shǒu
dùn zǔ
dùn lǎo
dùn dì
dùn zú
dùn gōng
dùn yān
dùn yì
dùn fú
dùn chǔ
dùn jiàn
dùn lù
dùn fèi
dùn diē
dùn rèn
dùn bǎo
dùn jì
dùn è
dùn jué
dùn zhì
dùn liè
dùn fú
dùn chí
dùn jūn
dùn pǐ
dùn hàn
dùn cuì
dùn jiě
dùn jiǎo
dùn duó
dùn rù
dùn duàn
dùn kùn
dùn xià
dǐ rèn
shù rèn
xiāng rèn
qióng rèn
sǐ rèn
máng rèn
bīng rèn
kuáng rèn
bīng rèn
mào rèn
liǎng rèn
tuī rèn
jiē rèn
jiǎo rèn
tíng rèn
xián rèn
xuè rèn
lián rèn
zì rèn
liǎn rèn
tǐng rèn
máng rèn
fēng rèn
jīn rèn
qì rèn
cuì rèn
yǐng rèn
yóu rèn
qiāng rèn
lòu rèn
qí rèn
qǔ rèn
fēi rèn
dùn rèn
fēng rèn
juǎn rèn
xiàn rèn
xuě rèn
zhí rèn
jí rèn
jiān rèn
fú rèn
xiōng rèn
wǔ rèn
cùn rèn
chǐ rèn
shì rèn
fā rèn
jiāo rèn
lì rèn
jiǎ rèn
shǐ rèn
zhī rèn
shuāng rèn
yíng rèn
xíng rèn
dāo rèn
shǒu rèn
gē rèn
dǎo rèn
zhuī rèn
yú rèn
chuàng rèn
gōu rèn
⒈ 谓军队驻屯。
引《史记·越王句践世家》：“所求於晋者，不至顿刃接兵，而况于攻城围邑乎？”
张守节正义：“顿刃，筑营垒也。”
《明史·高勣传》：“伺我者顿刃待两虎之毙，而我酣歌漏舟之中，熟寝爇薪之上，能旦夕安耶？”
⒉ 锋刃为之钝挫。谓征战杀伐。顿，通“钝”。
引宋司马光《送田校理知晋州》诗：“逮此分符贵，知无顿刃劳。”
1.稍停：他～了一下，又接着往下说。
2.书法上指用力使笔着纸而暂不移动：一横的两头都要～一～。
3.（头）叩地；（脚）跺地：～首。～足。
4.处理；安置：整～。安～。
5.立刻；忽然：～然。～悟。～生邪念。
6.用于吃饭、斥责、劝说、打骂等行为的次数：一天三～饭。被他说了一～。
7.姓。
8.疲乏：困～。劳～。
刃读音：rèn刃rèn(1)（名）（～儿）刀剪等的锋利部分；刀口：刀～。(2)（名）刀：利～｜白～战。(3)（动）用刀杀：手～奸贼。