dùn hàn
dùn kōng
dùn zhuàng
dùn yè
dùn duàn
dùn zhèng
dùn bì
dùn lǎo
dùn fèi
dùn bì
dùn wǎng
dùn zhěng
dùn liè
dùn cuì
dùn tuō
dùn hé
dùn jūn
dùn dāo
dùn jiǎ
dùn jiē
dùn wù
dùn gōng
dùn dǎng
dùn qì
dùn zǔ
dùn chí
dùn dùn
dùn fú
dùn wěi
dùn lǚ
dùn duàn
dùn rèn
dùn kuī
dùn xiē
dùn kǒu
dùn rǎo
dùn kùn
dùn jù
dùn yǔ
dùn jiě
dùn dòu
dùn ěr
dùn hào
dùn cuò
dùn diē
dùn lún
dùn bó
dùn cuò
dùn gǔ
dùn bèi
dùn hū
dùn kāi
dùn tā
dùn yǔ
dùn jiāng
dùn jì
dùn sù
dùn è
dùn huō
dùn guān
dùn bǎo
dùn zuó
dùn jí
dùn bǎo
dùn yì
dùn zhù
dùn pǐ
dùn fú
dùn wán
dùn jǐ
dùn jiào
dùn zú
dùn shuō
dùn pāi
dùn chí
dùn è
dùn zhì
dùn fǎ
dùn rán
dùn pú
dùn yáng
dùn cuì
dùn wò
dùn qì
dùn xiāo
dùn fáng
dùn rù
dùn jìn
dùn shēn
dùn hùn
dùn yīng
dùn mén
dùn chuǎn
dùn è
dùn zú
dùn xùn
dùn bīng
dùn chǔ
dùn lù
dùn jué
dùn xiǔ
dùn le
dùn duàn
dùn sǎng
dùn luò
dùn rǔ
dùn shǒu
dùn jiǎo
dùn xià
dùn fàn
dùn liú
dùn bǐ
dùn cì
dùn qǔ
dùn jì
dùn shè
dùn pèi
dùn duó
dùn dì
dùn lì
dùn hàn
dùn mèi
dùn dì
dùn léi
dùn zhōu
dùn fàng
dùn bì
dùn yān
dùn jī
dùn piě
dùn yòng
dùn jué
dùn jiàn
dùn kè
dùn shuāi
dùn mù
dùn shí
yǔ bì
dǎo bì
jī bì
qiāng bì
kè bì
něi bì
dú bì
zuò bì
zì bì
tú bì
dān bì
xiāng bì
zhèn bì
jiāng bì
zhēn bì
bào bì
qiāng bì
qǔ bì
dùn bì
jiān bì
chuí bì
tiǎn bì
dài bì
wēi bì
bó bì
nì bì
biān bì
jī bì
fú bì
yǔn bì
⒈ 倒毙。
引《后汉书·陈龟传》：“龟临行，上疏曰：‘臣龟蒙恩累世，驰骋边垂、虽展鹰犬之用，顿毙胡虏之庭，魂骸不返，荐享狐狸，犹无以塞厚责，荅万分也。’”
北齐颜之推《还冤记·羊聃》：“若不堪难忍之痛，以致顿毙，朕亦何颜以寄？”
⒉ 指倒毙的人。
引《晋书·石季龙载记上》：“今或盛功于耘艺之辰，或烦役于收穫之月，顿毙属途，怨声塞路，诚非圣君仁后所忍为也。”
1.稍停：他～了一下，又接着往下说。
2.书法上指用力使笔着纸而暂不移动：一横的两头都要～一～。
3.（头）叩地；（脚）跺地：～首。～足。
4.处理；安置：整～。安～。
5.立刻；忽然：～然。～悟。～生邪念。
6.用于吃饭、斥责、劝说、打骂等行为的次数：一天三～饭。被他说了一～。
7.姓。
8.疲乏：困～。劳～。
毙读音：bì1.死（用于人时多含贬义）：～命。击～。牲畜倒～。
2.枪毙：昨天～了一个抢劫杀人犯。
3.仆倒：多行不义必自～。