dùn cuì
dùn dòu
dùn qì
dùn fèi
dùn qì
dùn fǎ
dùn è
dùn zǔ
dùn hàn
dùn kǒu
dùn è
dùn jiào
dùn piě
dùn dì
dùn liè
dùn shǒu
dùn cuò
dùn cuì
dùn dǎng
dùn yān
dùn gōng
dùn yǔ
dùn chí
dùn è
dùn hào
dùn fàng
dùn hé
dùn kāi
dùn shuō
dùn dāo
dùn jí
dùn jì
dùn yīng
dùn yì
dùn tā
dùn gǔ
dùn jué
dùn rán
dùn chǔ
dùn xiāo
dùn jǐ
dùn cì
dùn kōng
dùn mén
dùn huō
dùn duàn
dùn le
dùn yè
dùn zú
dùn fú
dùn pú
dùn dùn
dùn wěi
dùn jìn
dùn xià
dùn jūn
dùn fáng
dùn rǔ
dùn yòng
dùn rù
dùn kuī
dùn wǎng
dùn xùn
dùn bó
dùn wán
dùn jī
dùn bì
dùn bì
dùn zuó
dùn bǎo
dùn cuò
dùn zhōu
dùn wù
dùn bèi
dùn rǎo
dùn fàn
dùn jué
dùn shuāi
dùn rèn
dùn liú
dùn bǐ
dùn lì
dùn xiǔ
dùn duàn
dùn shè
dùn wò
dùn sù
dùn shí
dùn hàn
dùn bì
dùn guān
dùn jù
dùn jiāng
dùn jiǎ
dùn mèi
dùn yáng
dùn qǔ
dùn lún
dùn bǎo
dùn kè
dùn shēn
dùn pèi
dùn jiàn
dùn ěr
dùn yǔ
dùn lù
dùn jì
dùn kùn
dùn duàn
dùn mù
dùn lǎo
dùn luò
dùn lǚ
dùn zhèng
dùn hùn
dùn diē
dùn zhù
dùn hū
dùn zhěng
dùn bīng
dùn zhuàng
dùn chuǎn
dùn jiǎo
dùn zú
dùn pǐ
dùn chí
dùn jiě
dùn dì
dùn zhì
dùn pāi
dùn léi
dùn fú
dùn xiē
dùn jiē
dùn sǎng
dùn duó
dùn tuō
qīng huō
tián huō
xūn huō
xūn huō
juān huō
chàng huō
yā huō
xiāo huō
chāo huō
chǎng huō
hōng huō
hóng huō
duō huō
shēn huō
kuān huō
kōng huō
xiāo huō
jì huō
hóng huō
qiǎn huō
liáo huō
wēi huō
xiāo huō
shuǎng huō
hóng huō
yáng huō
xiāo huō
míng huō
dòng huō
shū huō
o huo
lā huō
chū huō
chǐ huò
pōu huō
kāi huò
pī huō
dùn huō
chú huō
sǎ huō
xiāo huō
tōng huō
xiǎng huō
xī huō
jiě huō
xū huō
sì huō
huī huō
fēn huō
lǎng huō
yǎo huō
huò huō
⒈ 突然开朗；突然明朗。
引唐罗隐《和禅月大师见赠》：“高僧惠我七言诗，顿豁尘心展白眉。”
清吴锡麒《韬光庵》诗：“顿豁登高目，江湖夕照明。”
1.稍停：他～了一下，又接着往下说。
2.书法上指用力使笔着纸而暂不移动：一横的两头都要～一～。
3.（头）叩地；（脚）跺地：～首。～足。
4.处理；安置：整～。安～。
5.立刻；忽然：～然。～悟。～生邪念。
6.用于吃饭、斥责、劝说、打骂等行为的次数：一天三～饭。被他说了一～。
7.姓。
8.疲乏：困～。劳～。
豁读音：huō,huò[ huō ]1. 残缺，裂开：豁口。豁子（残缺的口子）。
2. 摒弃；舍却：豁出性命。