dùn kōng
dùn jiāng
dùn wěi
dùn shǒu
dùn xiāo
dùn duàn
dùn lì
dùn yì
dùn sù
dùn lǚ
dùn dì
dùn bǐ
dùn fú
dùn léi
dùn kè
dùn jí
dùn jǐ
dùn rǎo
dùn piě
dùn kuī
dùn gōng
dùn shēn
dùn lǎo
dùn cuò
dùn zú
dùn bì
dùn duàn
dùn wò
dùn è
dùn è
dùn fú
dùn yǔ
dùn zhōu
dùn dùn
dùn pú
dùn pǐ
dùn bì
dùn lún
dùn bì
dùn xiē
dùn jiě
dùn qǔ
dùn xiǔ
dùn wán
dùn dǎng
dùn kǒu
dùn hàn
dùn jué
dùn wù
dùn hū
dùn tuō
dùn jiǎ
dùn kāi
dùn rèn
dùn chuǎn
dùn zhù
dùn mèi
dùn fèi
dùn tā
dùn wǎng
dùn pèi
dùn qì
dùn gǔ
dùn duó
dùn fàn
dùn hé
dùn cuì
dùn rán
dùn liú
dùn qì
dùn luò
dùn fàng
dùn bīng
dùn jūn
dùn yòng
dùn jué
dùn liè
dùn dòu
dùn jì
dùn yáng
dùn jì
dùn bǎo
dùn yè
dùn jìn
dùn bó
dùn rǔ
dùn yǔ
dùn zhì
dùn jiē
dùn pāi
dùn shè
dùn zhěng
dùn lù
dùn bèi
dùn zú
dùn zhuàng
dùn rù
dùn yīng
dùn hào
dùn jī
dùn dāo
dùn xùn
dùn sǎng
dùn è
dùn zhèng
dùn xià
dùn mén
dùn zuó
dùn mù
dùn shí
dùn huō
dùn ěr
dùn bǎo
dùn jiào
dùn shuō
dùn hùn
dùn dì
dùn yān
dùn cuì
dùn cuò
dùn chí
dùn kùn
dùn chǔ
dùn shuāi
dùn cì
dùn diē
dùn duàn
dùn zǔ
dùn fáng
dùn jiǎo
dùn jiàn
dùn fǎ
dùn le
dùn chí
dùn jù
dùn guān
dùn hàn
chuàng zhù
yí zhù
jià zhù
chuān zhù
cāo zhù
gòu zhù
bǎn zhù
jiàn zhù
yán zhù
yíng zhù
dùn zhù
chōng zhù
jī zhù
chā zhù
xiǎo zhù
bǔ zhù
diào zhù
bǎn zhù
běn zhù
jiāo zhù
gēng zhù
guàn zhù
wò zhù
bēi zhú
wō zhù
gōng zhù
hù zhù
xiū zhù
jī zhù
⒈ 谓以头或物撞地。
引《三国志·魏志·牵招传》：“﹝牵招﹞便捉忠（韩忠 ）头顿筑，拔刀欲斩之。”
1.稍停：他～了一下，又接着往下说。
2.书法上指用力使笔着纸而暂不移动：一横的两头都要～一～。
3.（头）叩地；（脚）跺地：～首。～足。
4.处理；安置：整～。安～。
5.立刻；忽然：～然。～悟。～生邪念。
6.用于吃饭、斥责、劝说、打骂等行为的次数：一天三～饭。被他说了一～。
7.姓。
8.疲乏：困～。劳～。
筑读音：zhù,zhú[ zhù ]1. 捣土的杵：“项王伐齐，身负板筑，以为士卒先”。
2. 建造，修盖：修筑。建筑。构筑。
3. 居室：“畏人成小筑，褊性合幽栖”。
4. 古代弦乐器，形似琴，有十三弦。演奏时，左手按弦的一端，右手执竹尺击弦发音。