dùn fú
dùn jī
dùn jué
dùn fàn
dùn yáng
dùn kǒu
dùn bó
dùn zú
dùn kùn
dùn duàn
dùn tuō
dùn chuǎn
dùn cuì
dùn zhōu
dùn rèn
dùn xiāo
dùn xùn
dùn lún
dùn zhèng
dùn zú
dùn piě
dùn bīng
dùn chí
dùn è
dùn zhù
dùn tā
dùn fú
dùn kè
dùn kāi
dùn léi
dùn jìn
dùn shí
dùn shuō
dùn bèi
dùn xiē
dùn è
dùn xiǔ
dùn fǎ
dùn jiě
dùn liè
dùn hào
dùn lù
dùn jì
dùn xià
dùn fàng
dùn luò
dùn yì
dùn gǔ
dùn jiē
dùn huō
dùn lǎo
dùn mù
dùn shēn
dùn zuó
dùn bì
dùn yè
dùn zhuàng
dùn pāi
dùn jǐ
dùn hàn
dùn dì
dùn jì
dùn dòu
dùn rǔ
dùn chí
dùn dì
dùn rán
dùn jiàn
dùn qì
dùn lì
dùn wěi
dùn pèi
dùn zǔ
dùn qǔ
dùn pú
dùn wù
dùn rǎo
dùn fáng
dùn pǐ
dùn chǔ
dùn shuāi
dùn mèi
dùn dǎng
dùn duàn
dùn jiāng
dùn gōng
dùn jù
dùn duàn
dùn liú
dùn bǎo
dùn dùn
dùn shè
dùn le
dùn wán
dùn jiǎo
dùn cuò
dùn lǚ
dùn hùn
dùn duó
dùn hé
dùn diē
dùn bǎo
dùn rù
dùn bì
dùn bǐ
dùn jí
dùn cì
dùn kōng
dùn jūn
dùn sǎng
dùn fèi
dùn cuò
dùn ěr
dùn jiǎ
dùn cuì
dùn mén
dùn sù
dùn jué
dùn zhì
dùn dāo
dùn wǎng
dùn bì
dùn qì
dùn yǔ
dùn hàn
dùn yǔ
dùn kuī
dùn hū
dùn shǒu
dùn yān
dùn è
dùn yīng
dùn zhěng
dùn wò
dùn yòng
dùn jiào
dùn guān
⒈ 谓停车。
引《北齐书·琅邪王俨传》：“魏氏旧制，中丞出，清道，与皇太子分路行，王公皆遥住车，去年，顿軛於地，以待中丞过。”
1.稍停：他～了一下，又接着往下说。
2.书法上指用力使笔着纸而暂不移动：一横的两头都要～一～。
3.（头）叩地；（脚）跺地：～首。～足。
4.处理；安置：整～。安～。
5.立刻；忽然：～然。～悟。～生邪念。
6.用于吃饭、斥责、劝说、打骂等行为的次数：一天三～饭。被他说了一～。
7.姓。
8.疲乏：困～。劳～。
轭读音：è轭è（名）牛马拉东西时架在脖子上的曲木。