dùn shǒu
dùn yǔ
dùn hàn
dùn bèi
dùn jǐ
dùn dǎng
dùn rǎo
dùn wán
dùn rèn
dùn xiāo
dùn fú
dùn fáng
dùn duàn
dùn gōng
dùn qì
dùn chí
dùn cì
dùn tā
dùn hàn
dùn chǔ
dùn duàn
dùn mù
dùn cuì
dùn kǒu
dùn shí
dùn dùn
dùn lù
dùn bǎo
dùn rán
dùn zhù
dùn bì
dùn léi
dùn bì
dùn è
dùn zǔ
dùn zhuàng
dùn piě
dùn bǐ
dùn dāo
dùn kùn
dùn xiǔ
dùn jué
dùn lǎo
dùn zuó
dùn xià
dùn xiē
dùn hū
dùn pèi
dùn duàn
dùn cuò
dùn jiào
dùn hé
dùn jué
dùn dòu
dùn chuǎn
dùn kuī
dùn jiāng
dùn kè
dùn qì
dùn bì
dùn fèi
dùn jì
dùn jī
dùn diē
dùn liè
dùn jiǎo
dùn cuò
dùn jí
dùn yǔ
dùn bīng
dùn fǎ
dùn fú
dùn pǐ
dùn le
dùn tuō
dùn mèi
dùn rǔ
dùn kāi
dùn duó
dùn è
dùn rù
dùn guān
dùn zhōu
dùn pāi
dùn wěi
dùn huō
dùn zú
dùn fàng
dùn zú
dùn wù
dùn jiǎ
dùn zhèng
dùn qǔ
dùn yòng
dùn bǎo
dùn sǎng
dùn kōng
dùn è
dùn lǚ
dùn ěr
dùn jiē
dùn yáng
dùn bó
dùn shuō
dùn dì
dùn jiàn
dùn jì
dùn jù
dùn hào
dùn lì
dùn yì
dùn wǎng
dùn yān
dùn luò
dùn jūn
dùn yīng
dùn yè
dùn lún
dùn dì
dùn jìn
dùn zhì
dùn hùn
dùn shè
dùn chí
dùn fàn
dùn shuāi
dùn shēn
dùn gǔ
dùn zhěng
dùn cuì
dùn jiě
dùn wò
dùn xùn
dùn pú
dùn mén
dùn sù
dùn liú
⒈ 屈膝下拜，以额角触地。多表示请罪或投降。
引《国语·吴语》：“句践用帅二三之老，亲委重罪，顿顙於边。”
《三国志·吴志·诸葛恪传》：“及於难至，然后顿顙，虽有智者，又不能图。”
明沉德符《野获编·司道·监司创势家》：“长公为郡伯者，日扶服顿顙於邑令， 禾郡为谚曰：‘有眼不曾见，太守跪知县。’”
屈膝下拜，以额触地。多行于请罪、投降之时。
1.稍停：他～了一下，又接着往下说。
2.书法上指用力使笔着纸而暂不移动：一横的两头都要～一～。
3.（头）叩地；（脚）跺地：～首。～足。
4.处理；安置：整～。安～。
5.立刻；忽然：～然。～悟。～生邪念。
6.用于吃饭、斥责、劝说、打骂等行为的次数：一天三～饭。被他说了一～。
7.姓。
8.疲乏：困～。劳～。
颡读音：sǎng额；脑门子。