dùn hé
dùn jī
dùn lù
dùn fàng
dùn fàn
dùn cuò
dùn zǔ
dùn qì
dùn hū
dùn chuǎn
dùn zhōu
dùn fáng
dùn duàn
dùn jiāng
dùn lún
dùn rán
dùn kāi
dùn le
dùn bó
dùn liú
dùn pú
dùn jì
dùn lǎo
dùn zhuàng
dùn jiào
dùn kùn
dùn yáng
dùn wò
dùn gǔ
dùn xiǔ
dùn chǔ
dùn yè
dùn fǎ
dùn rèn
dùn qì
dùn dì
dùn cì
dùn rǎo
dùn zhù
dùn jué
dùn dì
dùn jué
dùn bǎo
dùn wǎng
dùn rǔ
dùn mèi
dùn shǒu
dùn jūn
dùn jiē
dùn kōng
dùn zhèng
dùn xiāo
dùn qǔ
dùn wěi
dùn hùn
dùn shuāi
dùn duó
dùn jiǎ
dùn léi
dùn zhì
dùn yì
dùn pāi
dùn zú
dùn è
dùn hàn
dùn dòu
dùn shuō
dùn yān
dùn yīng
dùn è
dùn liè
dùn jí
dùn cuò
dùn rù
dùn wán
dùn fèi
dùn duàn
dùn yǔ
dùn fú
dùn dǎng
dùn cuì
dùn diē
dùn dāo
dùn zú
dùn bèi
dùn xià
dùn wù
dùn tuō
dùn ěr
dùn bì
dùn kè
dùn jiàn
dùn shēn
dùn cuì
dùn mù
dùn bīng
dùn kuī
dùn bì
dùn xùn
dùn dùn
dùn yǔ
dùn guān
dùn chí
dùn piě
dùn sǎng
dùn chí
dùn sù
dùn lǚ
dùn jìn
dùn hàn
dùn tā
dùn bì
dùn fú
dùn shí
dùn jù
dùn bǎo
dùn pǐ
dùn zhěng
dùn bǐ
dùn gōng
dùn huō
dùn duàn
dùn è
dùn mén
dùn jì
dùn jiě
dùn shè
dùn xiē
dùn kǒu
dùn luò
dùn hào
dùn jiǎo
dùn pèi
dùn jǐ
dùn zuó
dùn lì
dùn yòng
⒈ 摇动颠簸。
引唐韩愈《送无本师归范阳》诗：“狞飇搅空衢，天地与顿撼。”
钱仲联集释引孙汝听曰：“顿撼，摇撼也。言狞飇之起，天地亦且摇动也。”
宋秦观《与苏黄州简》：“但虑道途顿撼，起居饮食之失常，是以西乡悯悯，有儿女之怀，殆不能自克也。”
《续资治通鉴·宋高宗绍兴七年》：“庚午，帝发道中，望几筵轝輦在前，恐趣行顿撼，驻马久之。”
1.稍停：他～了一下，又接着往下说。
2.书法上指用力使笔着纸而暂不移动：一横的两头都要～一～。
3.（头）叩地；（脚）跺地：～首。～足。
4.处理；安置：整～。安～。
5.立刻；忽然：～然。～悟。～生邪念。
6.用于吃饭、斥责、劝说、打骂等行为的次数：一天三～饭。被他说了一～。
7.姓。
8.疲乏：困～。劳～。
撼读音：hàn撼hàn（动）摇；摇动。