mán wáng
mán chuí
mán nú
mán chù
mán huò
mán huà
mán jīng
mán qì
mán jìn
mán gū
mán shì
mán gǔ
mán chàng
mán biān
mán mò
mán yáo
mán zú
mán lì
mán jiān
mán bào
mán lì
mán qiáng
mán yǔ
mán yín
mán xián
mán jūn
mán dòng
mán yāo
mán huì
mán qiú
mán xuē
mán tóng
mán fǔ
mán zōu
mán guō
mán tíng
mán zhān
mán xuē
mán tǔ
mán hàn
mán luò
mán jì
mán sú
mán kòu
mán gàn
mán yě
mán jué
mán hèng
mán yí
mán zhuāng
mán chuán
mán gē
mán lǔ
mán qiáng
mán ér
mán huā
mán dí
mán yí
mán mán
mán zhàng
mán zhā
mán shū
mán dǐ
mán jiāo
mán sài
mán chán
mán xìng
mán qín
mán tuó
mán zuǒ
mán zuò
mán kè
mán bó
mán zuò
mán tóng
mán guǎng
mán fú
mán lǐ
mán jǐn
mán jīng
mán xī
mán jūn
fǔ kuài
mán bù
mán jiǎo
mán rén
mán pái
mán niáng
mán jī
mán pí
mán liáo
mán shēng
mán kē
mán qí
mán chù
mán shì
mán chuáng
mán yǒng
mán hé
mán xià
mán tóu
mán fāng
mán mò
mán jiǔ
mán yān
mán nán
mán wéi
mán lǐ
mán pó
mán jiāng
mán cūn
mán zhēn
mán zi
mán yīn
mán yáo
mán gōng
mán guǒ
mán lì
mán dàn
mán huāng
mán chá
mán chóng
mán yì
mán bó
mán máo
mán chǔ
mán zhǐ
mán mò
mán mín
mán mò
mán téng
⒈ 指南方少数民族聚居的地区。亦指这一地区的人。
引宋陆游《老学庵笔记》卷三：“笻竹杖蜀中无之，乃出徼外蛮峒。”
清袁枚《随园随笔·南越逸事》：“南越古蛮峒，秦时最强，俗尤善弩，每发铜箭，贯十餘人。”
蛮mán(1)（形）粗野；凶恶；不通情理：野～｜～不讲理。(2)（名）我国古代称南方的民族。(3)（副）〈方〉很；挺：～好。
峒读音：tóng,dòng[ dòng ]1. 〔峒室〕矿井下专为安装各种机械设备或存放材料、矿石和供其他辅助作业的巷道。
2. 山洞，石洞。