mán dǐ
mán qiáng
mán xián
mán lǐ
mán luò
mán jiǎo
mán zuǒ
mán chǔ
mán dàn
mán lì
mán dí
mán fāng
mán jiān
mán jī
mán lì
mán tuó
mán gē
mán shēng
mán wéi
mán jì
mán jūn
mán mò
mán dòng
mán jìn
mán mín
mán zhān
mán mán
mán yín
mán lǔ
mán chuí
mán hé
mán zhuāng
mán máo
mán xuē
mán tóu
mán kè
mán nú
mán yí
mán yì
mán guǒ
mán zhàng
mán tóng
mán zhǐ
mán jiǔ
mán jīng
mán zhēn
mán mò
mán qiú
mán yǒng
mán chàng
mán pó
mán gōng
mán zuò
mán xuē
mán shū
mán zi
mán yě
mán qiáng
mán shì
mán mò
mán lǐ
mán kòu
mán jiāo
mán bù
mán jīng
mán mò
mán huāng
mán yáo
mán gàn
fǔ kuài
mán huò
mán zōu
mán chuáng
mán zuò
mán jiāng
mán liáo
mán biān
mán yǔ
mán hèng
mán xìng
mán xī
mán bào
mán kē
mán yáo
mán chuán
mán gū
mán chá
mán tǔ
mán pái
mán sài
mán pí
mán tóng
mán huà
mán cūn
mán yāo
mán chán
mán qín
mán chù
mán yí
mán hàn
mán qì
mán chóng
mán huā
mán wáng
mán guǎng
mán lì
mán bó
mán xià
mán téng
mán ér
mán bó
mán huì
mán niáng
mán jūn
mán gǔ
mán qí
mán fǔ
mán sú
mán chù
mán shì
mán rén
mán zú
mán tíng
mán guō
mán zhā
mán jué
mán jǐn
mán fú
mán nán
mán yān
mán yīn
tū chù
chǔ chù
cì chù
dǐ chù
bǎi chù
pèng chù
dǐ chù
miàn chù
dì chù
shāng chù
bēn chù
jiē chù
bǐ chù
wǔ chù
yǒng chù
jī chù
mù chù
dòu chù
bō chù
gàn chù
fàn chù
lù chù
gòng chù
mán chù
jī chù
hěn chù
wù chù
chàng chù
gǎn chù
cù chù
qì chù
jiǎo chù
chí chù
yīng chù
bó chù
chéng chù
dǐng chù
diǎn chù
jiá chù
mó chù
chén chù
⒈ 后以“蛮触”为典，常以喻指为小事而争斗者。
引《庄子·则阳》：“有国於蜗之左角者，曰触氏 ；有国於蜗之右角者，曰蛮氏。时相与争地而战，伏尸数万，逐北，旬有五日而后反。”
唐白居易《禽虫》诗之七：“蟭螟杀敌蚊巢上， 蛮触交争蜗角中。”
明郑若庸《玉玦记·访姨》：“人生大梦信无凭， 蛮触徒然有鬭争。”
清纪昀《阅微草堂笔记·如是我闻一》：“顾乃於电光石火之内，更兴蛮触之兵戈，不梦中梦乎？”
赵朴初《读朱委员长泸州诗敬作》诗：“旧时袍泽同盟侣，化为蛮触争蜗涎。”
《庄子．则阳篇》中假设的两小国。参见「蛮触相争」条。
蛮mán(1)（形）粗野；凶恶；不通情理：野～｜～不讲理。(2)（名）我国古代称南方的民族。(3)（副）〈方〉很；挺：～好。
触读音：chù触chù(1)（动）接触。(2)（动）触动、感动。