mán guǎng
mán hé
mán bó
mán yǒng
mán tǔ
mán yí
mán lǐ
mán chuáng
mán pó
mán huà
mán jī
mán yín
mán bó
mán yì
mán nán
mán xuē
mán lǐ
mán xuē
mán chá
mán zōu
mán bù
mán zhā
mán mò
mán dí
mán yǔ
mán huì
mán lì
mán jiǔ
mán chàng
fǔ kuài
mán chuí
mán hàn
mán shū
mán gū
mán qiú
mán mín
mán shēng
mán jūn
mán jué
mán zuò
mán fú
mán yáo
mán gōng
mán fāng
mán zuò
mán chǔ
mán xián
mán lǔ
mán tóng
mán mán
mán lì
mán huāng
mán gàn
mán chán
mán jìn
mán tóu
mán yáo
mán jūn
mán qín
mán jiāng
mán qí
mán bào
mán yí
mán chóng
mán kè
mán dòng
mán zú
mán luò
mán tuó
mán zi
mán mò
mán fǔ
mán sài
mán xī
mán qì
mán lì
mán guǒ
mán hèng
mán tíng
mán chù
mán chù
mán biān
mán zhuāng
mán cūn
mán kē
mán niáng
mán yān
mán wáng
mán pái
mán yīn
mán jīng
mán guō
mán zhēn
mán dǐ
mán yāo
mán nú
mán jǐn
mán yě
mán qiáng
mán mò
mán tóng
mán sú
mán qiáng
mán shì
mán dàn
mán téng
mán rén
mán pí
mán mò
mán gǔ
mán máo
mán jì
mán zhǐ
mán liáo
mán wéi
mán jiǎo
mán jiān
mán chuán
mán xià
mán zhàng
mán jīng
mán xìng
mán ér
mán huā
mán zuǒ
mán zhān
mán gē
mán shì
mán kòu
mán jiāo
mán huò
⒈ 亦作“蛮氊”。我国西南和南方少数民族地区产的毛毡。
引宋苏轼《郭纶》诗：“我当凭軾与寓目，看君飞矢射蛮氊。”
一本作“蛮毡”。 宋范成大《桂海虞衡志·志器》：“蛮毡出西南诸蕃，以大理者为最。蛮人昼披夜卧，无贵贱，人有一毡。”
宋陆游《醉眠曲》：“一杯一杯意忽倦，径拨纸帐投蛮毡。”
蛮mán(1)（形）粗野；凶恶；不通情理：野～｜～不讲理。(2)（名）我国古代称南方的民族。(3)（副）〈方〉很；挺：～好。
毡读音：zhān毡（名）（～子）用羊毛等压成的像厚呢子或粗毯子的东西：～垫｜～房｜～帽｜～毯｜～靴。