mán yín
mán mò
mán zi
mán fāng
mán wéi
mán gē
mán zhā
mán shēng
mán niáng
mán dàn
mán tǔ
mán rén
mán pó
mán liáo
mán huāng
mán jiǎo
mán pái
mán huì
mán yǔ
mán yáo
mán shì
mán jūn
mán xuē
mán zhǐ
mán qín
mán tóu
mán jiāng
mán yí
mán chá
mán nán
mán téng
mán zú
mán dí
mán dòng
mán jīng
mán chóng
mán nú
mán xuē
mán ér
mán jìn
mán chàng
mán shì
mán fú
mán sài
mán gū
mán jì
mán shū
mán chuí
mán lǐ
mán bó
mán qí
mán biān
mán chán
mán jiān
mán tuó
mán kòu
mán jiāo
mán chù
mán qì
mán jǐn
mán huà
mán zhān
mán jī
mán lì
mán jīng
mán fǔ
mán máo
mán mín
mán chuán
mán jué
mán tóng
mán cūn
mán zhuāng
mán wáng
mán kē
mán gōng
mán yīn
mán qiú
mán zuǒ
mán sú
mán yān
mán xián
mán yí
mán lì
mán zōu
mán chuáng
mán zuò
mán xìng
mán zhàng
mán qiáng
mán gǔ
mán guǒ
mán lǔ
mán pí
mán jūn
mán mán
mán gàn
mán dǐ
mán qiáng
mán huò
mán zhēn
fǔ kuài
mán chù
mán xī
mán luò
mán mò
mán bào
mán guǎng
mán hèng
mán zuò
mán huā
mán xià
mán tóng
mán lǐ
mán mò
mán bù
mán bó
mán yāo
mán lì
mán yáo
mán jiǔ
mán yǒng
mán chǔ
mán tíng
mán yì
mán kè
mán hé
mán mò
mán guō
mán yě
mán hàn
gàn mò
ǎn mò
shuāi mò
zhē mò
pò mò
qiè mò
shé mò
cháo mò
yuē mò
cuò mò
móu mò
pà mò
náng mò
kūn mò
hé mò
rǔ mò
suǒ mò
wǎn mò
guǎng mò
qióng mò
mèi mò
wǎng mò
chì mò
dàn mò
báo mò
wú mò
qiě mò
jìng mò
ān mò
jì mò
zhe mò
hūn mò
àn mù
liào mò
zhé mò
zǎo mò
qià mò
mán mò
dà mò
wēi mò
luò mò
shèn mò
yuē mo
wǎn mò
chí mò
mí mò
jiè mò
gǎn mò
wén mò
jí mò
míng mò
gōng mò
⒈ 旧土司名。 明万历十三年(1585年)，分孟密北部地置安抚司。辖境相当今缅甸八莫附近地区； 万历三十二年地入缅甸。清初曾再度内属， 乾隆后又属缅甸。
引明沉德符《野获编·兵部·暹罗》：“然暹罗实与云南徼外蛮莫及缅甸相邻。”
蛮mán(1)（形）粗野；凶恶；不通情理：野～｜～不讲理。(2)（名）我国古代称南方的民族。(3)（副）〈方〉很；挺：～好。
莫读音：mò,mù[ mò ]1. 不要：莫哭。
2. 没有，无：莫大。莫非。莫名其妙（亦作“莫明其妙”）。
3. 不，不能：莫如。莫逆。莫须有。莫衷一是（不能得出一致的结论）。爱莫能助。
4. 古同“漠”，广大。
5. 姓。