mán chán
mán xī
mán mò
mán nú
mán shū
mán yāo
mán qí
mán zú
mán xuē
mán yīn
mán zhān
mán kē
mán jūn
mán lǐ
mán yáo
mán lì
mán fǔ
mán nán
mán tóu
mán mò
mán yí
mán chù
mán lì
mán dí
mán tóng
mán qì
mán mán
mán huò
mán chuán
mán chǔ
mán jìn
mán jiāo
mán yín
mán jīng
mán jiān
mán zhǐ
mán shì
mán jīng
mán gàn
mán mò
mán yáo
mán huì
mán tóng
mán qiáng
mán kòu
mán guǎng
mán jué
mán lǔ
mán xián
mán cūn
mán luò
mán xuē
mán guō
mán hé
mán huā
mán wéi
mán qín
mán niáng
mán jī
mán chù
mán yān
mán kè
mán qiú
mán tíng
mán chuí
mán zōu
mán hèng
mán wáng
mán bó
mán chá
mán rén
mán xìng
mán zhàng
mán zhuāng
mán jiǔ
mán yì
mán dǐ
mán shēng
mán sú
mán mò
mán shì
mán zhēn
mán jiǎo
mán téng
mán ér
mán hàn
fǔ kuài
mán yí
mán gǔ
mán liáo
mán pó
mán dòng
mán gōng
mán chuáng
mán lǐ
mán biān
mán chóng
mán zuò
mán zuǒ
mán tǔ
mán máo
mán bù
mán jiāng
mán gū
mán zuò
mán mín
mán jǐn
mán jūn
mán xià
mán tuó
mán yě
mán qiáng
mán dàn
mán zi
mán yǔ
mán zhā
mán jì
mán sài
mán fāng
mán bào
mán fú
mán pí
mán lì
mán bó
mán yǒng
mán huāng
mán huà
mán chàng
mán guǒ
mán pái
mán gē
shān zhā
bèi chá
míng zhā
nà zhā
fù chá
hé chá
shěn chá
qì zhā
chì zhā
kān chá
yú zhā
āi zhā
fān chá
bó zhā
chōu chá
shàn zhā
chāo chá
shěn chá
àn chá
sù zhā
wǎ zhā
tǐ chá
xún chá
kǎo chá
chè chá
hóu zhā
fù zhā
jiǎn chá
xié chá
hǎi zhā
kū zhā
yán zhā
líng zhā
piào zhā
mán zhā
sōu chá
fú zhā
fù chá
jī chá
cè chá
xún chá
zhēn chá
zhī zhā
ái zhā
zhuī chá
chéng zhā
jī chá
dié chá
què chá
cún chá
jiā zhā
bō zhā
kē zhā
jiǎn zhā
kāi chá
tà chá
jiāo chá
mō zhā
dài chá
chì zhā
diào zhā
bēng zhā
jù zhā
gài chá
diǎn zhā
diào chá
wán chá
zōu zhā
pán chá
jiǎn chá
bèi chá
mì chá
chè zhā
má zhā
tiě zhā
fàn zhā
fǎng chá
tàn chá
pǔ chá
jī chá
diào zhā
gǔ zhā
qīng chá
⒈ 古代果木名。
引《西京杂记》卷一：“初修上林苑，羣臣远方，各献名果异树，亦有製为美名，以标奇丽……查三：蛮查、羌查、猴查。”
蛮mán(1)（形）粗野；凶恶；不通情理：野～｜～不讲理。(2)（名）我国古代称南方的民族。(3)（副）〈方〉很；挺：～好。
查读音：chá,zhā[ zhā ]1. 姓。
2. 同“楂”。
3. 古同“渣”，渣滓。