mán guǎng
mán yí
mán cūn
mán mò
mán gū
mán qí
mán lǔ
mán jué
mán yín
mán yǔ
mán tóng
mán niáng
mán yān
mán jīng
mán jiǔ
mán biān
mán mò
mán kē
mán chóng
mán mán
mán bó
mán yāo
mán huò
mán qín
mán zhuāng
mán jī
mán pó
mán dòng
mán qì
mán chá
mán qiáng
mán pí
mán chǔ
mán zōu
mán shì
mán pái
mán lì
mán chuí
mán xī
mán mín
mán zhàng
mán bó
mán shēng
mán tíng
mán hé
mán huì
mán lì
mán zhā
mán jìn
mán tuó
mán jǐn
mán lǐ
mán xià
mán wáng
mán gē
mán yě
mán bù
mán yáo
mán fú
mán tóng
mán zhān
mán máo
mán yí
mán fǔ
mán huà
mán gàn
mán sài
mán zuò
mán zi
mán nán
mán bào
mán guǒ
mán guō
mán rén
mán jiāo
mán xuē
mán yáo
mán jiān
mán xìng
mán shì
mán zhēn
mán yì
mán wéi
mán jūn
mán jiāng
mán liáo
mán qiú
mán shū
mán chán
mán dí
mán yǒng
fǔ kuài
mán kè
mán huāng
mán ér
mán xuē
mán fāng
mán gǔ
mán chù
mán jiǎo
mán jīng
mán zhǐ
mán hàn
mán sú
mán lì
mán jì
mán mò
mán hèng
mán kòu
mán chuáng
mán gōng
mán téng
mán chuán
mán yīn
mán zuò
mán jūn
mán dàn
mán zuǒ
mán chàng
mán lǐ
mán xián
mán mò
mán zú
mán tóu
mán tǔ
mán chù
mán huā
mán nú
mán dǐ
mán qiáng
mán luò
qiáng kòu
fǎn kòu
jù kòu
bū kòu
shēng kòu
zéi kòu
yí kòu
tǔ kòu
rěn kòu
sù kòu
xiǎng kòu
shān kòu
qióng kòu
dí kòu
tōng kòu
zhě kòu
fú kòu
sī kòu
niè kòu
jiè kòu
nǐ kòu
qí kòu
biān kòu
sù kòu
xiōng kòu
qīn kòu
rì kòu
wán kòu
mán kòu
nèi kòu
cǎo kòu
bì kòu
jìn kòu
qíng kòu
rù kòu
yú kòu
bào kòu
yóu kòu
jīng kòu
bīng kòu
yù kòu
cháng kòu
sǐ kòu
fàn kòu
gěng kòu
yú kòu
jù kòu
wán kòu
hài kòu
yǎng kòu
wō kòu
hǎi kòu
dào kòu
qián kòu
chóu kòu
⒈ 蛮邦强徒。
引清李渔《风筝误·请兵》：“他是真蛮寇，不比寻常蜂蠆小罗嘍。”
清李渔《风筝误·运筹》：“前日蛮寇薄城，亏我用奇兵退去。”
蛮mán(1)（形）粗野；凶恶；不通情理：野～｜～不讲理。(2)（名）我国古代称南方的民族。(3)（副）〈方〉很；挺：～好。
寇读音：kòu寇kòu(1)（名）强盗或外来的侵略者（也指敌人）：海～｜外～。(2)（动）敌人来侵略：入～。(3)（Kòu）姓。