mán yǒng
mán huà
mán zuǒ
mán mín
mán yì
mán bó
mán tǔ
mán lì
mán bó
mán kè
mán pó
mán xuē
mán téng
mán gǔ
mán guō
mán yāo
mán yáo
mán jiāo
mán zhān
mán chuáng
mán yě
mán qiú
mán jué
mán xī
mán tóng
mán lì
mán chuán
mán guǎng
mán jī
mán lǔ
mán zuò
mán chàng
mán hèng
mán tóng
mán nú
mán sài
mán qiáng
mán yáo
mán lì
mán pái
mán yí
mán gū
mán yān
mán qín
mán hàn
mán zhàng
mán wáng
mán huì
mán biān
mán mán
mán fāng
mán luò
mán nán
mán mò
mán máo
mán gàn
mán zuò
mán kē
mán xià
mán xuē
mán niáng
mán huāng
mán chù
mán zhēn
mán mò
mán mò
mán sú
mán yí
mán jīng
mán zhǐ
mán chù
mán zú
mán mò
mán jiān
mán shì
mán chá
mán wéi
fǔ kuài
mán jūn
mán zōu
mán tíng
mán lǐ
mán shì
mán dòng
mán qì
mán fú
mán zi
mán chán
mán shū
mán huò
mán jiāng
mán liáo
mán huā
mán hé
mán yín
mán gē
mán yǔ
mán zhuāng
mán tóu
mán jì
mán chǔ
mán dí
mán bào
mán jūn
mán guǒ
mán fǔ
mán tuó
mán rén
mán cūn
mán yīn
mán shēng
mán chóng
mán zhā
mán xìng
mán bù
mán chuí
mán qí
mán jiǎo
mán jìn
mán dàn
mán gōng
mán pí
mán lǐ
mán jiǔ
mán qiáng
mán dǐ
mán jīng
mán ér
mán xián
mán jǐn
mán kòu
⒈ 古代指我国南方从事海上贸易的船舶。包括外国商船。
引《唐书·卢钧传》：“南海有蛮舶之利，珍货辐凑。”
宋无名氏《五国故事·闽王氏》：“每发蛮舶，无失坠者，人因谓之招宝侍郎。”
清唐孙华《过上洋》诗：“鱼盐喧市井，蛮舶聚江干。”
蛮mán(1)（形）粗野；凶恶；不通情理：野～｜～不讲理。(2)（名）我国古代称南方的民族。(3)（副）〈方〉很；挺：～好。
舶读音：bó舶bó（名）航海大船：～来品｜～船。