mán zhān
mán wáng
mán wéi
mán shì
mán kòu
mán yāo
mán bào
mán rén
mán dǐ
mán zhàng
mán tóng
mán tóu
mán yáo
mán qiú
mán jūn
mán jīng
mán gōng
mán gū
mán shì
mán xián
mán tuó
mán biān
mán zuǒ
mán lǐ
mán pí
mán hèng
mán gē
mán fǔ
mán gàn
fǔ kuài
mán jì
mán xià
mán tóng
mán chuí
mán mò
mán yīn
mán bù
mán bó
mán ér
mán chuán
mán yí
mán chǔ
mán zi
mán nán
mán mín
mán shū
mán shēng
mán chóng
mán xī
mán gǔ
mán chuáng
mán qiáng
mán niáng
mán sài
mán mán
mán qí
mán huì
mán yān
mán mò
mán lǔ
mán pó
mán jiǎo
mán dòng
mán máo
mán chá
mán huò
mán lǐ
mán chán
mán dàn
mán nú
mán tíng
mán jiǔ
mán zhēn
mán yí
mán qín
mán zhā
mán jiāo
mán hàn
mán jūn
mán guǎng
mán lì
mán luò
mán chù
mán guō
mán cūn
mán jué
mán jiān
mán zuò
mán huà
mán hé
mán jī
mán jīng
mán jìn
mán qì
mán jiāng
mán lì
mán kē
mán zú
mán pái
mán fāng
mán yín
mán bó
mán chàng
mán jǐn
mán guǒ
mán zuò
mán yì
mán huā
mán kè
mán xuē
mán zhuāng
mán téng
mán huāng
mán dí
mán xìng
mán tǔ
mán zhǐ
mán zōu
mán sú
mán yě
mán mò
mán yǔ
mán fú
mán chù
mán yǒng
mán lì
mán yáo
mán mò
mán xuē
mán qiáng
mán liáo
jiǔ jī
guó jī
fēng jī
diàn jī
wèi jī
jìn jī
jiāo jī
jīng jī
chì jī
fāng jī
guān jī
zhōng jī
yí jī
dū jī
cǎi jī
bāng jī
nán jī
sì jī
rì jī
fān jī
mén jī
sì jī
wáng jī
wài jī
huáng jī
mài jī
nán jī
liǎng jī
xiá jī
jiāng jī
hòu jī
dì jī
mán jī
⒈ 亦作“蛮圻”。古代九畿之一。又称蛮服。参见“九畿”、“蛮服”。
引《周礼·夏官·大司马》：“方千里曰国畿……又其外方五百里曰卫畿，又其外方五百里曰蛮畿。”
郑玄注：“畿犹限也，自王城以外五千里为界，有分限者九。”
贾公彦疏：“蛮者，縻也。以近夷狄，縻繫之政教……自此以外，是夷狄之诸侯。”
《国语·周语上》“蛮夷要服” 三国吴韦昭注：“蛮，蛮圻。夷，夷圻也。 《周礼》卫圻之外曰蛮圻，去王城三千五百里，九州之界也。”
蛮mán(1)（形）粗野；凶恶；不通情理：野～｜～不讲理。(2)（名）我国古代称南方的民族。(3)（副）〈方〉很；挺：～好。
畿读音：jī畿jī（名）我国古代称靠近国都的地方：京～。