míng xiāo
míng guān
míng duó
míng náo
míng qiú
míng duò
míng pèi
míng tān
míng dào
míng dí
míng jiào
míng huáng
míng náo
míng āi
míng wǔ
míng tiáo
míng jú
míng áo
míng qín
míng bēi
míng jiā
míng yā
míng nù
míng huǒ
míng luán
míng nòng
míng láng
míng quán
míng shé
míng jiū
míng zhǐ
míng yīng
míng lín
míng xián
míng guǎn
míng jī
míng yuè
míng dàn
míng qì
míng qín
míng xián
míng sè
míng chī
míng jú
míng shén
míng zhōng
míng zào
míng yì
míng jué
míng niǎo
míng kē
míng biān
míng hé
míng tiáo
míng què
míng jiá
míng shù
míng xiǎng
míng qiào
míng huáng
míng shāo
míng luán
míng jiàn
míng biāo
míng biāo
míng zhuàn
míng tuó
míng dòng
míng jī
míng biāo
míng bāo
míng guō
míng lǘ
míng lǔ
míng lài
míng sī
míng hǒu
míng yù
míng jú
míng jú
míng huàn
míng qiān
míng xián
míng lǜ
míng jiōng
míng yú
míng cí
míng shì
míng chén
míng shù
míng zhēng
míng lǜ
míng zhēng
míng huán
míng líng
míng lián
míng jiāng
míng jì
míng gǔ
míng hū
míng pí
míng yǔ
míng jiàn
míng gù
míng tuò
míng jīn
míng shēng
míng hú
míng wā
míng hóu
míng shā
míng kòng
míng lì
míng dí
míng zàn
míng tóng
míng gāo
míng dāng
míng chán
míng suō
míng zōu
míng shí
míng hào
míng zhà
míng zhù
míng shèng
míng huáng
míng wén
míng jiāng
míng bì
míng yù
míng gǔ
míng yuān
míng kǔn
míng tuó
míng cáo
míng fú
míng bì
míng jiā
míng xián
míng láng
míng xiāo
míng zhà
míng chún
míng ráo
míng kē
míng zhào
míng sī
míng yuàn
míng yuè
míng háo
míng nuò
míng dú
míng lù
míng gāo
míng fèi
míng fàng
míng yuān
míng xiào
míng qìng
míng luó
míng shé
míng gōng
míng lǔ
míng qí
míng jiǎo
míng qióng
míng jī
míng fèng
míng hū
míng yàn
míng tuān
míng zòu
míng yín
⒈ 古代随从显贵出行并传呼喝道的骑卒。有时借指显贵。
引南朝齐孔稚珪《北山移文》：“及其鸣騶入谷，鹤书起陇，形驰魄散，志变神动。”
唐高适《东平旅游奉赠薛太守二十四韵》：“歌謡随举扇，旌旆逐鸣騶。”
清曹寅《雨中和渔村韵》：“不扫春厅雪，鸣騶罢往来。”
显贵的人驾车出行。
鸣míng(1)（动）（鸟兽或昆虫）叫：鸡～｜蝉～。(2)（动）发出声音；使发出声音：雷～｜耳～。(3)（动）表达；发表（情感、意见、主张）：～谢｜～冤。
驺读音：zōu驺zōu（名）古代给贵族养马和掌管车马的人。