míng jiǎo
míng jī
míng qióng
míng bēi
míng zhà
míng sè
míng nuò
míng qín
míng tuān
míng shēng
míng jì
míng lǔ
míng xiào
míng luó
míng dāng
míng lǔ
míng lì
míng fàng
míng xiǎng
míng bāo
míng huán
míng lǜ
míng lián
míng gāo
míng shì
míng xiāo
míng luán
míng wén
míng jī
míng tuò
míng zòu
míng sī
míng kǔn
míng zōu
míng fú
míng suō
míng quán
míng áo
míng yǔ
míng chán
míng fèi
míng shé
míng shén
míng zhù
míng yú
míng jiā
míng biāo
míng yuān
míng yuàn
míng zàn
míng bì
míng lín
míng bì
míng gù
míng yì
míng cí
míng xián
míng háo
míng huáng
míng jú
míng jī
míng gǔ
míng huáng
míng qì
míng chún
míng zhào
míng qiào
míng tuó
míng dí
míng zhǐ
míng láng
míng yù
míng zhēng
míng hū
míng chén
míng jué
míng hé
míng jīn
míng duó
míng zào
míng xián
míng dú
míng gōng
míng tiáo
míng sī
míng jiàn
míng shèng
míng biān
míng qìng
míng qí
míng hào
míng láng
míng luán
míng gāo
míng hóu
míng shā
míng náo
míng jiàn
míng qiān
míng yā
míng guō
míng huǒ
míng cáo
míng yīng
míng xián
míng gǔ
míng shù
míng zhōng
míng náo
míng jú
míng jiào
míng guǎn
míng tān
míng yuān
míng zhuàn
míng jiāng
míng huáng
míng dí
míng kē
míng zhēng
míng lù
míng kē
míng dàn
míng què
míng dòng
míng jiá
míng yuè
míng zhà
míng biāo
míng pí
míng tuó
míng yàn
míng yín
míng jú
míng shāo
míng kòng
míng hǒu
míng pèi
míng xián
míng lài
míng chī
míng wā
míng tóng
míng jiā
míng jiāng
míng shí
míng jiōng
míng shù
míng yù
míng lǜ
míng āi
míng qiú
míng guān
míng xiāo
míng niǎo
míng wǔ
míng qín
míng yuè
míng jú
míng ráo
míng biāo
míng lǘ
míng nù
míng dào
míng fèng
míng hú
míng shé
míng nòng
míng duò
míng huàn
míng líng
míng jiū
míng tiáo
míng hū
pǎo tān
qiǎng tān
hé tān
shā tān
pǔ tān
bì tān
gāo tān
àn tān
xiǎn tān
xī tān
jiāng tān
yán tān
qiǎn tān
ní tān
chì tān
gàn tān
yū tān
yī tān
huāng tān
yán tān
jīng tān
tuì tān
yū tān
míng tān
tūn tān
hǎi tān
diào tān
jiāo tān
zhǎng tān
pán tān
sù tān
míng tān
hú tān
⒈ 急流发出响声的河滩。
引清吴伟业《夜泊汉口》诗：“秋气入鸣滩，钩帘对影看。”
清吴伟业《涂松晚发》诗：“籪响若鸣滩，芦洲疑骤雨。”
鸣míng(1)（动）（鸟兽或昆虫）叫：鸡～｜蝉～。(2)（动）发出声音；使发出声音：雷～｜耳～。(3)（动）表达；发表（情感、意见、主张）：～谢｜～冤。
滩读音：tān滩(1)（名）河、海、湖边水深时淹没水浅时露出的地方：海～｜河～。(2)（名）江河中水浅多石而水流很急的地方：险～。