míng zhà
míng lǔ
míng kē
míng qìng
míng gōng
míng tuó
míng láng
míng tiáo
míng huán
míng shù
míng xiāo
míng bāo
míng lù
míng yuàn
míng luó
míng huǒ
míng wā
míng jú
míng sè
míng yuān
míng ráo
míng yàn
míng cí
míng shí
míng dāng
míng gāo
míng jiá
míng jīn
míng lǔ
míng guǎn
míng wǔ
míng biān
míng yuè
míng biāo
míng zhuàn
míng shù
míng lián
míng zòu
míng zhào
míng biāo
míng suō
míng āi
míng hǒu
míng huàn
míng jú
míng yīng
míng xiāo
míng zhēng
míng jī
míng zhēng
míng cáo
míng tuò
míng quán
míng kē
míng huáng
míng lǜ
míng shèng
míng zào
míng yuān
míng yì
míng chún
míng jiàn
míng tān
míng qín
míng jiōng
míng qióng
míng dàn
míng zōu
míng niǎo
míng shén
míng yú
míng zhù
míng lǘ
míng tiáo
míng nuò
míng tuó
míng jiāng
míng zàn
míng gǔ
míng shēng
míng xiào
míng qiú
míng gù
míng jiǎo
míng chén
míng shé
míng jiū
míng fàng
míng jú
míng hào
míng yù
míng hóu
míng hé
míng jiào
míng jī
míng dí
míng fèi
míng xián
míng yǔ
míng bì
míng chī
míng zhōng
míng luán
míng kǔn
míng náo
míng pèi
míng zhà
míng xián
míng háo
míng pí
míng nù
míng gāo
míng lǜ
míng áo
míng shì
míng láng
míng wén
míng huáng
míng lì
míng bì
míng hū
míng jiāng
míng fèng
míng yā
míng nòng
míng jiā
míng guō
míng fú
míng chán
míng jī
míng dòng
míng xiǎng
míng lài
míng yuè
míng hú
míng sī
míng jué
míng jú
míng qín
míng dí
míng jiā
míng biāo
míng dú
míng qí
míng náo
míng kòng
míng lín
míng tuān
míng yín
míng dào
míng què
míng xián
míng sī
míng guān
míng duò
míng jì
míng qì
míng shé
míng xián
míng líng
míng qiān
míng bēi
míng luán
míng yù
míng jiàn
míng tóng
míng hū
míng shāo
míng qiào
míng duó
míng zhǐ
míng shā
míng huáng
míng gǔ
⒈ 古代管乐器。葭，通“笳”。
引汉张衡《西京赋》：“发引和，校鸣葭，奏《淮南》，度《阳阿》。”
⒉ 吹奏笳笛。参见“鸣笳”。
引《文选·谢灵运＜九日从宋公戏马台集送孔令诗＞》：“鸣葭戾朱宫，兰巵献时哲。”
李周翰注：“葭，笛也。天子行，鸣笛引路也。”
鸣míng(1)（动）（鸟兽或昆虫）叫：鸡～｜蝉～。(2)（动）发出声音；使发出声音：雷～｜耳～。(3)（动）表达；发表（情感、意见、主张）：～谢｜～冤。
葭读音：jiā葭jiā(1)（名）初生的芦苇。(2)（名）姓。