míng qiān
míng kē
míng zòu
míng quán
míng lín
míng gāo
míng láng
míng guān
míng zhēng
míng jiū
míng yuān
míng cí
míng kē
míng tóng
míng dí
míng huán
míng zōu
míng yǔ
míng shù
míng lài
míng zhēng
míng qí
míng qióng
míng yā
míng xián
míng lǜ
míng ráo
míng xiāo
míng yín
míng xián
míng dòng
míng gōng
míng gù
míng chún
míng fú
míng jīn
míng pí
míng gǔ
míng wǔ
míng jī
míng cáo
míng yuān
míng yù
míng wā
míng jī
míng tiáo
míng hū
míng jiōng
míng nuò
míng yuàn
míng qì
míng shì
míng suō
míng zhōng
míng tuó
míng bì
míng sī
míng chén
míng shēng
míng hóu
míng lǔ
míng shèng
míng hé
míng xián
míng fèng
míng āi
míng hú
míng kòng
míng hǒu
míng zhà
míng shé
míng jī
míng luán
míng hū
míng gāo
míng jiá
míng jiǎo
míng pèi
míng dāng
míng qín
míng chī
míng jiāng
míng qín
míng jú
míng zào
míng fàng
míng xiāo
míng nòng
míng jú
míng láng
míng biāo
míng qiào
míng jiāng
míng zhuàn
míng yuè
míng tiáo
míng yì
míng háo
míng zhǐ
míng bēi
míng qìng
míng shā
míng jué
míng biāo
míng xiǎng
míng zhà
míng luó
míng líng
míng jiā
míng jì
míng lián
míng huáng
míng lì
míng biān
míng náo
míng shí
míng shāo
míng tān
míng shù
míng guǎn
míng shé
míng lǜ
míng huáng
míng biāo
míng hào
míng shén
míng zhù
míng tuò
míng bì
míng xián
míng què
míng duó
míng yàn
míng yù
míng zhào
míng luán
míng lù
míng huáng
míng jiā
míng jiàn
míng náo
míng bāo
míng duò
míng dí
míng guō
míng niǎo
míng xiào
míng wén
míng jiàn
míng kǔn
míng huàn
míng dào
míng lǘ
míng tuó
míng huǒ
míng lǔ
míng zàn
míng qiú
míng jiào
míng jú
míng sè
míng yīng
míng yú
míng áo
míng nù
míng chán
míng sī
míng jú
míng fèi
míng gǔ
míng tuān
míng dàn
míng dú
míng yuè
⒈ 蝉的一种，亦称秋蝉。体黑色，长一寸馀，翅色赭褐，脉黄色，胸腹部下被白粉，鸣器小而成卵圆形，秋间日没时常长鸣不已。亦谓蝉鸣叫。
引《诗·豳风·七月》：“四季秀葽，五月鸣蜩。”
毛传：“蜩，螗也。”
孔颖达疏：“《方言》曰：楚谓蝉为蜩， 宋衞谓之螗， 陈郑谓之蜋蜩， 秦晋谓之蝉。是蜩、蝉一物方俗异名耳。”
宋范成大《初归石湖》诗：“当时手种斜桥柳，无限鸣蜩翠扫空。”
续范亭《偕友游石屋烟霞并赏满觉垄初桂》诗：“湖平舞白鷺，树静隐鸣蜩。”
秋蝉的别名。参见「秋蝉」条。
鸣míng(1)（动）（鸟兽或昆虫）叫：鸡～｜蝉～。(2)（动）发出声音；使发出声音：雷～｜耳～。(3)（动）表达；发表（情感、意见、主张）：～谢｜～冤。
蜩读音：tiáo蜩tiáo（名）指蝉。