míng yuè
míng bì
míng náo
míng lù
míng pí
míng biāo
míng xiǎng
míng sī
míng dí
míng jì
míng jiū
míng qí
míng jú
míng yīng
míng jiā
míng duó
míng lǜ
míng shèng
míng tuān
míng chī
míng lǔ
míng dòng
míng zhào
míng hóu
míng hū
míng fàng
míng tóng
míng zhuàn
míng yù
míng nù
míng xián
míng zhà
míng guān
míng yuān
míng gǔ
míng qì
míng zhǐ
míng xián
míng dú
míng jī
míng dāng
míng kǔn
míng shāo
míng fú
míng qìng
míng biāo
míng lǜ
míng háo
míng shé
míng nuò
míng qín
míng tiáo
míng hào
míng yù
míng gāo
míng qióng
míng xiāo
míng huǒ
míng jiào
míng yín
míng tiáo
míng gōng
míng jī
míng jiāng
míng gù
míng zhēng
míng yàn
míng fèng
míng tuó
míng jiāng
míng yú
míng chún
míng zhù
míng ráo
míng jué
míng áo
míng xián
míng zhà
míng fèi
míng zhōng
míng zhēng
míng gǔ
míng shù
míng huáng
míng nòng
míng biān
míng náo
míng huáng
míng jú
míng lín
míng guō
míng dí
míng zòu
míng gāo
míng shā
míng shù
míng jiōng
míng lì
míng xián
míng kē
míng láng
míng tuó
míng āi
míng luó
míng yā
míng jī
míng qiān
míng xiào
míng suō
míng zào
míng huàn
míng qiú
míng hé
míng shén
míng kē
míng cáo
míng pèi
míng wǔ
míng guǎn
míng lài
míng cí
míng shēng
míng qín
míng huán
míng yì
míng wén
míng sī
míng jú
míng què
míng dàn
míng sè
míng yuè
míng biāo
míng qiào
míng quán
míng chán
míng jiǎo
míng lián
míng líng
míng hū
míng yuàn
míng hǒu
míng tuò
míng shì
míng jīn
míng shé
míng dào
míng xiāo
míng luán
míng jiàn
míng bēi
míng yuān
míng lǔ
míng tān
míng jiàn
míng bì
míng huáng
míng chén
míng zōu
míng kòng
míng lǘ
míng duò
míng jiá
míng láng
míng zàn
míng niǎo
míng luán
míng jú
míng wā
míng bāo
míng hú
míng jiā
míng shí
míng yǔ
⒈ 即鹈鴂。一名杜鹃。三月即鸣，至夏不止。常用以比喻春逝。
引《艺文类聚》卷五七引南朝宋谢惠连《连珠》：“盖闻春兰早芳，实忌鸣鴂，秋菊晚秀，无惮繁霜。”
明夏完淳《端午赋》：“泛崇兰而欲落，闻鸣鴂而不芳。”
鸣míng(1)（动）（鸟兽或昆虫）叫：鸡～｜蝉～。(2)（动）发出声音；使发出声音：雷～｜耳～。(3)（动）表达；发表（情感、意见、主张）：～谢｜～冤。
鴂读音：jué伯劳鸟：“楚、越间声音特异，～舌踔噪，今听之恬然不怪。”