míng jiǎo
míng wǔ
míng qín
míng qì
míng qiào
míng jīn
míng shēng
míng yù
míng shì
míng qiān
míng fèi
míng yuān
míng hǒu
míng tān
míng zhào
míng shā
míng tuān
míng huáng
míng guān
míng shù
míng hé
míng qiú
míng xián
míng yuè
míng shé
míng wā
míng jiào
míng lì
míng yīng
míng tiáo
míng dí
míng suō
míng yì
míng náo
míng jiāng
míng lián
míng qín
míng jiàn
míng guǎn
míng què
míng chén
míng qí
míng luán
míng biāo
míng xiào
míng nuò
míng luó
míng zhù
míng chán
míng zhēng
míng jī
míng shāo
míng láng
míng bì
míng yù
míng sī
míng huǒ
míng zōu
míng hào
míng náo
míng zòu
míng yuè
míng lù
míng yuān
míng jú
míng gǔ
míng gǔ
míng lǘ
míng biān
míng jiū
míng guō
míng lǜ
míng tuó
míng xiāo
míng tóng
míng dú
míng sè
míng āi
míng shù
míng zhuàn
míng jī
míng jú
míng zhà
míng shé
míng sī
míng gāo
míng huáng
míng shí
míng dàn
míng tuó
míng cí
míng dāng
míng áo
míng jì
míng chī
míng jué
míng yā
míng líng
míng jī
míng láng
míng jú
míng cáo
míng xián
míng yú
míng chún
míng lín
míng jiàn
míng wén
míng fèng
míng hū
míng duò
míng bì
míng quán
míng shèng
míng luán
míng ráo
míng lǔ
míng yǔ
míng nù
míng fàng
míng qióng
míng duó
míng jiā
míng zhōng
míng zhà
míng lǔ
míng huáng
míng fú
míng bēi
míng gù
míng tiáo
míng qìng
míng kē
míng huàn
míng dòng
míng tuò
míng jú
míng kòng
míng jiá
míng hú
míng shén
míng niǎo
míng huán
míng yín
míng xián
míng lài
míng pí
míng zào
míng dí
míng yuàn
míng zàn
míng xiǎng
míng jiōng
míng jiāng
míng kē
míng kǔn
míng pèi
míng yàn
míng bāo
míng lǜ
míng gōng
míng biāo
míng jiā
míng gāo
míng nòng
míng hóu
míng hū
míng xián
míng zhǐ
míng dào
míng háo
míng xiāo
míng zhēng
míng biāo
chū yù
shí yù
cè yù
yóu yù
yín yù
sān yù
diào yù
bèi yù
ān yù
fēng yù
wēn yù
kāng yù
chǐ yù
huān yù
shuō yù
fù yù
guāi yù
kǎi yù
páng yù
yōng yù
yóu yù
guān yù
yóu yù
qián yù
dǐ yù
xīn yù
chí yù
bù yù
liǎng yù
èr yù
yóu yù
chōng yù
yōu yù
yì yù
xīn yù
míng yù
mào yù
kuáng yù
míng yù
qiān yù
xì yù
wéi yù
fú yù
xiá yù
fèn yù
xiū yù
yōu yù
gàn yù
shē yù
cān yù
hé yù
⒈ 谓逸豫过分。
引《易·豫》：“鸣豫，凶。”
王弼注：“处豫之初，而特得志於上，乐过则滛，志穷则凶，豫何可鸣？”
《明史·申时行王锡爵等传赞》：“时行诸人有鸣豫之凶，而无干蛊之略。”
清魏源《＜简学斋诗集＞序》：“使李杜但在天宝以前，除《清平调》及《何将军山林》外，亦无以鸣豫而鼓盛。”
鸣míng(1)（动）（鸟兽或昆虫）叫：鸡～｜蝉～。(2)（动）发出声音；使发出声音：雷～｜耳～。(3)（动）表达；发表（情感、意见、主张）：～谢｜～冤。
豫读音：yù豫yù(1)（形）〈书〉欢喜；快乐：面有不～之色。(2)（形）〈书〉安适：逸～亡身。豫yù同“预”。豫yù（名）河南别称。