míng qì
míng nuò
míng yàn
míng guō
míng yín
míng tiáo
míng jiāng
míng nòng
míng dí
míng lù
míng cáo
míng chī
míng qióng
míng zōu
míng zhēng
míng shù
míng sè
míng qín
míng xiāo
míng zhēng
míng lǘ
míng jiā
míng jīn
míng qìng
míng hū
míng hū
míng duò
míng kē
míng dòng
míng pèi
míng dào
míng zhǐ
míng yù
míng zhà
míng yuān
míng quán
míng suō
míng shí
míng āi
míng qín
míng yīng
míng shé
míng lài
míng jī
míng yuè
míng bì
míng huàn
míng fèng
míng chún
míng gǔ
míng lǔ
míng zào
míng fú
míng fàng
míng hé
míng xián
míng hǒu
míng jiàn
míng niǎo
míng gù
míng xián
míng xián
míng shāo
míng hú
míng jiào
míng cí
míng qiān
míng jiū
míng háo
míng xiào
míng shén
míng zàn
míng luán
míng yù
míng xiǎng
míng tiáo
míng jué
míng zhōng
míng yuàn
míng shé
míng shèng
míng ráo
míng jú
míng bì
míng jiōng
míng tóng
míng jú
míng guǎn
míng náo
míng guān
míng lián
míng què
míng huǒ
míng jiǎo
míng yā
míng jiāng
míng líng
míng shā
míng jī
míng lǔ
míng biān
míng áo
míng tān
míng huán
míng jiā
míng tuó
míng gāo
míng dí
míng jiàn
míng zòu
míng jiá
míng qí
míng wǔ
míng tuó
míng pí
míng luó
míng lín
míng wā
míng jī
míng sī
míng kē
míng jì
míng shù
míng bēi
míng dàn
míng yú
míng shēng
míng xián
míng chán
míng tuān
míng lǜ
míng gǔ
míng biāo
míng sī
míng zhà
míng lì
míng qiào
míng biāo
míng fèi
míng tuò
míng xiāo
míng yuè
míng biāo
míng dú
míng láng
míng hào
míng chén
míng yì
míng jú
míng huáng
míng shì
míng gōng
míng jú
míng hóu
míng dāng
míng yuān
míng huáng
míng zhuàn
míng duó
míng bāo
míng yǔ
míng zhào
míng zhù
míng kòng
míng gāo
míng láng
míng lǜ
míng náo
míng wén
míng nù
míng qiú
míng kǔn
míng huáng
míng luán
⒈ 鸟叫。
引语本《诗·小雅·伐木》：“伐木丁丁，其鸣嚶嚶。”
南朝宋谢灵运《酬从弟惠连》：“鸣嚶已悦豫，幽居犹鬱陶。”
唐韩愈孟郊《城南联句》：“惟昔集嘉咏，吐芳类鸣嚶。”
明刘基《乙卯岁首早朝奉天殿柬翰林大本堂诸友》诗：“枝上鸣嚶报早春，御沟波澹碧龙鳞。”
鸣míng(1)（动）（鸟兽或昆虫）叫：鸡～｜蝉～。(2)（动）发出声音；使发出声音：雷～｜耳～。(3)（动）表达；发表（情感、意见、主张）：～谢｜～冤。
嘤读音：yīng嘤yīng（拟）〈书〉形容鸟叫声。