míng shēng
míng bì
míng áo
míng niǎo
míng huǒ
míng jiōng
míng guān
míng shén
míng pí
míng shì
míng tuò
míng luán
míng náo
míng pèi
míng dú
míng bēi
míng fèi
míng shāo
míng xiǎng
míng nù
míng chén
míng hú
míng guō
míng zhù
míng jiāng
míng yuè
míng wā
míng luó
míng tiáo
míng shā
míng duó
míng kòng
míng náo
míng hū
míng lǔ
míng xiāo
míng yuān
míng xián
míng jī
míng xiāo
míng wén
míng sè
míng qì
míng wǔ
míng jiào
míng jú
míng jīn
míng hū
míng āi
míng sī
míng lín
míng shé
míng jué
míng xián
míng tiáo
míng qìng
míng cáo
míng yuàn
míng lì
míng yú
míng zàn
míng qiú
míng bāo
míng biāo
míng yín
míng fèng
míng tuó
míng hóu
míng lián
míng zōu
míng gōng
míng zhēng
míng gù
míng shèng
míng láng
míng kē
míng yǔ
míng jiàn
míng lài
míng láng
míng jī
míng huáng
míng zòu
míng shù
míng fàng
míng chún
míng dí
míng gāo
míng tuān
míng jiā
míng jiā
míng tuó
míng yuè
míng lǘ
míng huán
míng xián
míng biāo
míng yì
míng tóng
míng jú
míng chī
míng fú
míng jú
míng zhēng
míng duò
míng dòng
míng shí
míng zhà
míng kǔn
míng gǔ
míng huàn
míng dí
míng dàn
míng jiū
míng qióng
míng xián
míng zhà
míng qín
míng biāo
míng lǜ
míng què
míng bì
míng zào
míng jú
míng chán
míng zhuàn
míng ráo
míng cí
míng yīng
míng lù
míng jiàn
míng dào
míng háo
míng gǔ
míng nòng
míng hǒu
míng yàn
míng zhōng
míng lǔ
míng yā
míng yuān
míng luán
míng qiān
míng jī
míng shé
míng jiá
míng zhào
míng gāo
míng shù
míng biān
míng zhǐ
míng sī
míng qí
míng líng
míng tān
míng xiào
míng huáng
míng lǜ
míng hào
míng kē
míng dāng
míng qiào
míng guǎn
míng suō
míng yù
míng jiǎo
míng nuò
míng qín
míng hé
míng jì
míng yù
míng jiāng
míng quán
míng huáng
⒈ 显贵者所乘的马以玉为饰，行则作响，因名。
引南朝梁何逊《车中见新林分别甚盛》诗：“隔林望行幰，下阪听鸣珂。”
唐王昌龄《朝来曲》：“月昃鸣珂动，花连綉户春。”
明梅鼎祚《玉合记·言祖》：“只把细蕊轻挼，立倦鞦韆架，耳听鸣珂眼盼他。”
清陈梦雷《青青陵上柏》诗：“甲第亘长虹，拥节復鸣珂。”
⒉ 指居高位。
引明李东阳《重经西涯》诗之一：“岂谓鸣珂还故里，敢将华髮恋微官。”
清唐孙华《送宫恕堂北上》诗：“只今交旧尽鸣珂，推挽寧无一人佐。”
鸣míng(1)（动）（鸟兽或昆虫）叫：鸡～｜蝉～。(2)（动）发出声音；使发出声音：雷～｜耳～。(3)（动）表达；发表（情感、意见、主张）：～谢｜～冤。
珂读音：kē珂kē(1)（名）像玉的石头。(2)（名）马笼头上的装饰。