míng dào
míng xiāo
míng biāo
míng hū
míng zhōng
míng jú
míng yín
míng biāo
míng hǒu
míng què
míng biāo
míng huǒ
míng náo
míng luán
míng xiāo
míng dāng
míng shén
míng jiàn
míng duó
míng kòng
míng guō
míng qióng
míng tuò
míng qiào
míng chún
míng jiā
míng dí
míng qín
míng láng
míng biān
míng fú
míng wā
míng dàn
míng bì
míng zào
míng huáng
míng chán
míng guān
míng kǔn
míng zhà
míng huáng
míng dú
míng láng
míng zōu
míng lín
míng shé
míng hú
míng yā
míng tuān
míng zhuàn
míng jī
míng gōng
míng xiǎng
míng jī
míng sī
míng chén
míng qìng
míng pí
míng yuàn
míng jiā
míng áo
míng zhà
míng luán
míng qiān
míng qiú
míng yuè
míng lì
míng lǜ
míng bāo
míng tóng
míng xián
míng huàn
míng jīn
míng nòng
míng shāo
míng yì
míng niǎo
míng luó
míng tiáo
míng gǔ
míng zàn
míng háo
míng yuān
míng bì
míng āi
míng qí
míng xián
míng jì
míng shā
míng dòng
míng wén
míng qì
míng lù
míng jiāng
míng líng
míng qín
míng zhù
míng lián
míng gù
míng cí
míng zhǐ
míng hào
míng jiǎo
míng zhào
míng jiá
míng náo
míng dí
míng xián
míng gāo
míng cáo
míng yǔ
míng lǜ
míng shù
míng fèng
míng tuó
míng jué
míng fàng
míng sè
míng nuò
míng hóu
míng chī
míng shēng
míng xián
míng jiū
míng guǎn
míng pèi
míng yú
míng shù
míng jiōng
míng tuó
míng duò
míng zhēng
míng gǔ
míng yuè
míng jú
míng gāo
míng wǔ
míng shé
míng lǘ
míng shí
míng zòu
míng jī
míng shì
míng lǔ
míng kē
míng kē
míng tān
míng bēi
míng ráo
míng fèi
míng jiāng
míng yīng
míng shèng
míng hé
míng yù
míng huáng
míng sī
míng xiào
míng lǔ
míng tiáo
míng jú
míng zhēng
míng jiàn
míng quán
míng hū
míng huán
míng jú
míng yuān
míng jiào
míng suō
míng lài
míng yàn
míng yù
míng nù
lǐng yàn
gū yàn
dào yàn
gāo yàn
guī yàn
bīn yàn
zhēng yàn
hú yàn
yě yàn
dà yàn
dú yàn
yóu yàn
hòu yàn
xíng yàn
shuò yàn
lián yàn
liáng yàn
yú yàn
míng yàn
fú yàn
xūn yàn
kè yàn
duàn yàn
yáng yàn
shā yàn
xié yàn
luò yàn
lǚ yàn
mù yàn
jīn yàn
chì yàn
cán yàn
é yàn
běi yàn
hóng yàn
diàn yàn
dài yàn
hán yàn
jiā yàn
⒈ 后用“鸣雁”指嫁娶之事。
引《诗·邶风·匏有苦叶》：“雝雝鸣雁，旭日始旦，士如归妻，迨冰未泮。”
毛传：“雝雝，雁声和也。纳采用雁，旭日始出，谓大昕之时。”
郑玄笺：“雁者，随阳而处，似妇人从夫，故昏礼用焉。”
北周庾信《彭城公夫人尔朱氏墓志铭》：“三星照夜，佇稽鸣雁之期；七日秉秋，坐廌飞皇之兆。”
倪璠注：“婚姻六礼皆用雁，故云鸣雁之期。”
⒉ 鸣啼的大雁。
引三国魏阮籍《咏怀》之九：“鸣雁飞南征，鶗鴂发哀音。”
南朝宋范泰《九月九日》诗：“劲风肃林阿，鸣雁惊时候。”
宋陆游《冬晴》诗：“鸣雁过长空，纤鳞泳清池。”
⒊ 古地名。在今河南省杞县北。
引《左传·成公十六年》：“衞侯伐郑，至于鸣雁，为晋故地。”
杨伯峻注：“鸣雁在今河南杞县北。”
鸣míng(1)（动）（鸟兽或昆虫）叫：鸡～｜蝉～。(2)（动）发出声音；使发出声音：雷～｜耳～。(3)（动）表达；发表（情感、意见、主张）：～谢｜～冤。
雁读音：yàn雁（名）鸟类的一属；形状略像鹅；颈和翼较长。足和尾较短；羽毛淡紫褐色。善于游泳和飞行。常见的有鸿雁。