míng yù
míng yì
míng duó
míng hé
míng láng
míng nòng
míng láng
míng què
míng biān
míng hóu
míng yuè
míng gǔ
míng qiān
míng luán
míng zòu
míng bì
míng áo
míng chén
míng gāo
míng chī
míng yuān
míng cáo
míng kē
míng hū
míng tiáo
míng zàn
míng hū
míng bāo
míng qín
míng jī
míng háo
míng zhuàn
míng jiāng
míng tiáo
míng guǎn
míng jiā
míng shí
míng bēi
míng sī
míng zhù
míng gù
míng wā
míng pí
míng lǘ
míng bì
míng biāo
míng xiǎng
míng jiàn
míng zhǐ
míng jiū
míng kē
míng jiàn
míng tān
míng zhà
míng sī
míng lián
míng guō
míng xiāo
míng wǔ
míng jì
míng jué
míng shù
míng lù
míng tuó
míng jú
míng shén
míng cí
míng zhēng
míng jīn
míng xiāo
míng jú
míng dú
míng dí
míng yú
míng yuè
míng jiǎo
míng dàn
míng quán
míng jiào
míng xián
míng yā
míng jiā
míng nù
míng zhēng
míng shā
míng xiào
míng qióng
míng qì
míng ráo
míng shèng
míng jiāng
míng shé
míng shāo
míng lǔ
míng lǜ
míng yù
míng fú
míng dāng
míng huán
míng qiú
míng nuò
míng gǔ
míng lì
míng zhōng
míng yín
míng chún
míng āi
míng qí
míng xián
míng dí
míng tuó
míng gōng
míng dòng
míng guān
míng fèi
míng náo
míng luán
míng líng
míng yàn
míng huáng
míng yuān
míng tuān
míng hú
míng huáng
míng zhào
míng huáng
míng zào
míng xián
míng yīng
míng biāo
míng qiào
míng jú
míng qín
míng tóng
míng lǔ
míng qìng
míng shù
míng lǜ
míng suō
míng chán
míng shēng
míng lín
míng shì
míng fàng
míng hào
míng fèng
míng huàn
míng jī
míng wén
míng huǒ
míng niǎo
míng kòng
míng dào
míng luó
míng hǒu
míng náo
míng lài
míng duò
míng jú
míng zhà
míng yǔ
míng pèi
míng jiōng
míng biāo
míng xián
míng jiá
míng kǔn
míng tuò
míng sè
míng shé
míng yuàn
míng jī
míng zōu
míng gāo
⒈ 在旌旗上画张口状的鸱，遇风揭举，用以警众。
引《礼记·曲礼上》：“前有尘埃，则载鸣鳶。”
孔颖达疏：“鳶，今时鴟也。鴟鸣则风生，风生则尘埃起；前有尘埃起，则画鴟於旌首而载之，众见咸知以为备也。”
《后汉书·马融传》：“六驌騻之玄龙，建雄虹之旌夏，揭鸣鳶之脩橦。”
李贤注：“鳶，鴟也，音缘。鸣则风动，故画之於旌旗以候埃尘也。”
后因借指狂风大作。 清李渔《奈何天·攒羊》：“休怕风寒雪冷，雪夜鸣鳶，不是仗寒威，怎操全胜。”
⒉ 鹞鹰。
引汉刘桢《射鸢》诗：“鸣鳶弄双翼，飘飘薄青云。”
鸣míng(1)（动）（鸟兽或昆虫）叫：鸡～｜蝉～。(2)（动）发出声音；使发出声音：雷～｜耳～。(3)（动）表达；发表（情感、意见、主张）：～谢｜～冤。
鸢读音：yuān老鹰：～飞鱼跃。