míng fú
míng luán
míng hū
míng jīn
míng zào
míng jiào
míng qiú
míng jú
míng huáng
míng tóng
míng hū
míng xián
míng lǔ
míng zhào
míng wā
míng chī
míng zhà
míng tuān
míng chán
míng gāo
míng yì
míng xián
míng bì
míng háo
míng yuàn
míng sè
míng shé
míng jiá
míng tiáo
míng suō
míng tuó
míng jiāng
míng wǔ
míng qí
míng guān
míng náo
míng guǎn
míng shù
míng qiào
míng ráo
míng sī
míng chún
míng tuó
míng lián
míng jiàn
míng gāo
míng dāng
míng jī
míng lù
míng kòng
míng jú
míng hóu
míng tuò
míng xiāo
míng gù
míng chén
míng shēng
míng fàng
míng lín
míng duó
míng cáo
míng kǔn
míng hǒu
míng jiā
míng xián
míng sī
míng dàn
míng nuò
míng yuān
míng zàn
míng tiáo
míng jiōng
míng jú
míng yuè
míng hào
míng xiǎng
míng huǒ
míng tān
míng qì
míng qìng
míng zhǐ
míng shāo
míng nù
míng hú
míng shén
míng biān
míng bēi
míng xián
míng xiāo
míng yù
míng yā
míng láng
míng yuān
míng pí
míng zhà
míng quán
míng jué
míng gōng
míng jiàn
míng huàn
míng gǔ
míng shé
míng jiāng
míng shì
míng fèi
míng jiū
míng biāo
míng zhōng
míng xiào
míng dào
míng lài
míng lì
míng huáng
míng dí
míng qiān
míng guō
míng jiā
míng luán
míng dú
míng jì
míng biāo
míng qióng
míng nòng
míng bāo
míng luó
míng zhù
míng huáng
míng fèng
míng biāo
míng yuè
míng jú
míng shù
míng dòng
míng lǘ
míng shèng
míng zōu
míng āi
míng qín
míng líng
míng áo
míng yù
míng jiǎo
míng yīng
míng yín
míng shā
míng zhēng
míng zòu
míng kē
míng gǔ
míng shí
míng bì
míng yǔ
míng cí
míng hé
míng lǜ
míng wén
míng lǔ
míng yàn
míng dí
míng zhuàn
míng jī
míng duò
míng jī
míng niǎo
míng huán
míng zhēng
míng yú
míng kē
míng què
míng lǜ
míng qín
míng láng
míng pèi
míng náo
⒈ 亦作“鸣榔”。敲击船舷使作声。用以惊鱼，使入网中，或为歌声之节。
引《文选·潘岳＜西征赋＞》：“纤经连白，鸣桹厉响。”
李善注：“《説文》曰：桹，高木也。以长木叩舷为声，言曳纤经於前，鸣长桹於后，所以惊鱼，令入网也。”
唐李白《送殷淑》诗之一：“惜别耐取醉，鸣榔且长謡。”
王琦注：“所谓鸣榔者，常是击船以为歌声之节，犹叩舷而歌之义。”
宋文莹《玉壶清话》卷九：“先是数载前，一渔者持蓑笠纶竿，击短版，唱《渔家傲》，其舌为鸣桹之声以参之，自号‘回同客’。”
明张煌言《舟次听雨分得长字》：“小雨江天倍渺茫，翩然有客度鸣榔。”
郁达夫《星洲旅次有梦而作》诗：“钱塘江上听鸣榔，夜梦依稀返故乡。”
鸣míng(1)（动）（鸟兽或昆虫）叫：鸡～｜蝉～。(2)（动）发出声音；使发出声音：雷～｜耳～。(3)（动）表达；发表（情感、意见、主张）：～谢｜～冤。
桹读音：láng同“榔头”的“榔”。