míng zào
míng luán
míng kǔn
míng hū
míng yú
míng quán
míng xiāo
míng shù
míng gù
míng xiāo
míng lǔ
míng dí
míng jiū
míng huǒ
míng jiǎo
míng jiā
míng xián
míng sè
míng dàn
míng yù
míng jiāng
míng láng
míng dí
míng zhǐ
míng tān
míng zhēng
míng qiú
míng què
míng chī
míng lù
míng yàn
míng jī
míng yuān
míng biāo
míng jì
míng gāo
míng xián
míng bì
míng qióng
míng shēng
míng lǔ
míng huáng
míng shén
míng luán
míng tiáo
míng zhōng
míng zōu
míng hé
míng xián
míng bì
míng yīng
míng dú
míng huáng
míng lǜ
míng guō
míng hǒu
míng háo
míng zhào
míng qiān
míng líng
míng zhù
míng áo
míng jī
míng tiáo
míng dào
míng fú
míng āi
míng hú
míng ráo
míng tuān
míng yā
míng nòng
míng jú
míng chán
míng chún
míng niǎo
míng gāo
míng lǘ
míng qiào
míng fèi
míng hū
míng lài
míng jué
míng qín
míng tóng
míng hào
míng náo
míng nù
míng jiōng
míng huán
míng shì
míng kē
míng guān
míng jiā
míng yuè
míng xián
míng shāo
míng shèng
míng tuó
míng zhēng
míng qì
míng gǔ
míng dòng
míng guǎn
míng yì
míng biān
míng pí
míng bēi
míng wén
míng sī
míng biāo
míng huàn
míng duó
míng jiāng
míng qí
míng fàng
míng pèi
míng xiǎng
míng zhà
míng jú
míng jiá
míng dāng
míng shé
míng chén
míng gōng
míng yù
míng yǔ
míng shí
míng tuò
míng jú
míng jīn
míng yuān
míng duò
míng jú
míng yín
míng láng
míng shé
míng wǔ
míng qín
míng zàn
míng zhà
míng cáo
míng nuò
míng náo
míng wā
míng lín
míng biāo
míng suō
míng luó
míng zòu
míng zhuàn
míng huáng
míng yuè
míng jiàn
míng cí
míng gǔ
míng fèng
míng lián
míng lǜ
míng shù
míng tuó
míng yuàn
míng jiào
míng hóu
míng sī
míng kē
míng xiào
míng jiàn
míng jī
míng lì
míng bāo
míng qìng
míng shā
míng kòng
⒈ 谓击鼓示警。
引《文选·王融＜三月三日曲水诗序＞》：“稀鸣桴於砥路，鞠茂草於圆扉。”
李善注：“《説文》曰：‘桴，鼓柄也。’《汉书》曰：‘ 张敞为京兆尹，桴鼓稀鸣，市无偷盗。’”
唐苏颋《授郑璿河南县令制》：“宜迴起草之能，佇息鸣桴之听。”
鸣míng(1)（动）（鸟兽或昆虫）叫：鸡～｜蝉～。(2)（动）发出声音；使发出声音：雷～｜耳～。(3)（动）表达；发表（情感、意见、主张）：～谢｜～冤。
桴读音：fú桴fú(1)（名）小筏子。(2)（名）鼓槌。