míng jiā
míng zào
míng nuò
míng hū
míng niǎo
míng jú
míng xián
míng qín
míng xián
míng bēi
míng pí
míng luó
míng dí
míng jī
míng jì
míng jiāng
míng shāo
míng qìng
míng xiǎng
míng gāo
míng chī
míng hé
míng guān
míng pèi
míng fèng
míng gǔ
míng hào
míng lù
míng jú
míng gōng
míng lǔ
míng quán
míng tuān
míng dí
míng jiá
míng qiān
míng wǔ
míng shā
míng yù
míng zōu
míng yuè
míng yā
míng kǔn
míng sè
míng jiàn
míng cí
míng tiáo
míng āi
míng huàn
míng luán
míng guō
míng yì
míng qiào
míng shén
míng huáng
míng shù
míng dàn
míng dòng
míng qín
míng dāng
míng gǔ
míng bì
míng zàn
míng yuān
míng sī
míng tān
míng jiāng
míng tiáo
míng hǒu
míng huán
míng shēng
míng fèi
míng zhǐ
míng tuó
míng lín
míng biāo
míng zhà
míng háo
míng jú
míng biān
míng qiú
míng ráo
míng yuān
míng xiāo
míng shù
míng duò
míng huáng
míng xiāo
míng chán
míng fú
míng biāo
míng jú
míng láng
míng qì
míng qióng
míng líng
míng tóng
míng hóu
míng yàn
míng xián
míng dào
míng suō
míng jiào
míng jiōng
míng lǜ
míng yuè
míng yù
míng shèng
míng áo
míng zhà
míng yīng
míng jiū
míng shé
míng yín
míng kē
míng tuò
míng dú
míng gù
míng náo
míng jī
míng sī
míng lǘ
míng hū
míng jī
míng yú
míng shí
míng jiā
míng duó
míng luán
míng gāo
míng lài
míng guǎn
míng wā
míng yuàn
míng chún
míng hú
míng cáo
míng tuó
míng náo
míng zhù
míng lǜ
míng zhuàn
míng shé
míng biāo
míng láng
míng bì
míng chén
míng wén
míng jiàn
míng zhēng
míng nòng
míng shì
míng jué
míng qí
míng huáng
míng huǒ
míng xián
míng lì
míng kē
míng kòng
míng xiào
míng zhēng
míng nù
míng fàng
míng lǔ
míng zhào
míng jīn
míng què
míng jiǎo
míng zòu
míng zhōng
míng yǔ
míng lián
míng bāo
⒈ 鼍鼓的响声。
引唐薛能《吴姬》诗之八：“楼臺重叠满天云，殷殷鸣鼉世上闻。”
宋范仲淹《同年魏介之会上作》诗：“闲上碧江游画鷁，醉留红袖舞鸣鼉。”
⒉ 敲击鼍鼓。
引唐皇甫松《醉乡日月·饮论》：“醉得意，宜艳唱，宣其和也；醉将离，宜鸣鼉，壮其神也。”
宋黄庭坚《寄袁守廖南卿》诗：“少得曲肱成梦蝶，不堪衙吏报鸣鼉。”
⒊ 鼍鼓。
引《敦煌变文集·张义潮变文》：“僕射即令整理队伍，排比兵戈，展旗帜，动鸣鼉，纵八阵，骋英雄。”
鸣míng(1)（动）（鸟兽或昆虫）叫：鸡～｜蝉～。(2)（动）发出声音；使发出声音：雷～｜耳～。(3)（动）表达；发表（情感、意见、主张）：～谢｜～冤。
鼍读音：tuó扬子鳄。