míng yù
míng dú
míng zòu
míng tuó
míng shèng
míng jiǎo
míng jú
míng kē
míng huáng
míng xián
míng biāo
míng jiā
míng guǎn
míng tān
míng biāo
míng lì
míng jī
míng xiāo
míng shāo
míng zhù
míng tuò
míng háo
míng huàn
míng niǎo
míng lǜ
míng dí
míng bēi
míng qiú
míng bāo
míng qí
míng kē
míng jī
míng duò
míng huáng
míng qì
míng xián
míng qiào
míng náo
míng chén
míng tiáo
míng nù
míng yù
míng wén
míng fèng
míng luó
míng dào
míng sī
míng jiào
míng āi
míng xiǎng
míng shā
míng pèi
míng biāo
míng biān
míng yì
míng hū
míng zhōng
míng wǔ
míng lài
míng zhǐ
míng shé
míng chī
míng luán
míng gǔ
míng guō
míng fú
míng jiàn
míng dòng
míng jiāng
míng yuè
míng qín
míng lǜ
míng hóu
míng jiū
míng zhào
míng kòng
míng shēng
míng líng
míng nòng
míng nuò
míng zhuàn
míng lǘ
míng bì
míng shù
míng jú
míng fèi
míng fàng
míng zhà
míng jī
míng kǔn
míng gōng
míng yàn
míng xiào
míng qín
míng gāo
míng shé
míng yīng
míng áo
míng jú
míng què
míng yā
míng xiāo
míng xián
míng hú
míng láng
míng yǔ
míng tuān
míng jiōng
míng hǒu
míng hū
míng cáo
míng zhēng
míng yú
míng qìng
míng quán
míng zào
míng huáng
míng jīn
míng jiá
míng ráo
míng wā
míng duó
míng tiáo
míng shí
míng náo
míng shù
míng jì
míng zàn
míng zhēng
míng bì
míng guān
míng dí
míng gāo
míng lián
míng sī
míng lín
míng chún
míng huán
míng lǔ
míng zhà
míng qióng
míng yuè
míng zōu
míng tóng
míng yuān
míng gǔ
míng tuó
míng luán
míng pí
míng lǔ
míng dàn
míng lù
míng suō
míng gù
míng dāng
míng shì
míng jiàn
míng jiā
míng shén
míng yuān
míng cí
míng qiān
míng jué
míng yuàn
míng jú
míng hé
míng xián
míng huǒ
míng chán
míng jiāng
míng hào
míng sè
míng láng
míng yín
⒈ 敲击铜铙。
引宋范成大《涪州江险不可泊入黔江檥舟》诗：“篙师絶叫敺川灵，鸣鐃飞渡如奔霆。”
《元史·刑法志四》：“诸俗人鸣鐃作佛事者，禁之。”
鸣míng(1)（动）（鸟兽或昆虫）叫：鸡～｜蝉～。(2)（动）发出声音；使发出声音：雷～｜耳～。(3)（动）表达；发表（情感、意见、主张）：～谢｜～冤。
铙读音：náo铙náo(1)（名）打击乐器；是两个圆铜片；中间突起部分比钹小。(2)（名）古代军中乐器；像（铃铛）；中间没有舌。(3)（名）（Náo）姓。