míng gāo
míng nù
míng lù
míng sī
míng chán
míng qiào
míng guǎn
míng jú
míng zhēng
míng guān
míng jiào
míng hǒu
míng lì
míng lián
míng tān
míng lǜ
míng fèi
míng quán
míng nuò
míng sī
míng jiāng
míng láng
míng bāo
míng hào
míng xiǎng
míng guō
míng zòu
míng tuó
míng qiān
míng shì
míng háo
míng kē
míng yuàn
míng jú
míng tóng
míng huǒ
míng lǜ
míng zhà
míng lài
míng shù
míng pèi
míng gǔ
míng xián
míng jī
míng yàn
míng jiōng
míng xián
míng jú
míng qín
míng dāng
míng dòng
míng bēi
míng qí
míng xiào
míng chún
míng nòng
míng zhēng
míng jī
míng zhuàn
míng yín
míng biān
míng dàn
míng dào
míng cáo
míng luán
míng lǘ
míng bì
míng huáng
míng láng
míng qín
míng gāo
míng xián
míng jiǎo
míng qiú
míng chén
míng shé
míng wén
míng jì
míng jué
míng gǔ
míng dí
míng bì
míng lín
míng shā
míng hū
míng luán
míng cí
míng yì
míng huàn
míng hóu
míng jiā
míng huáng
míng biāo
míng gù
míng jiàn
míng xiāo
míng qìng
míng tiáo
míng huán
míng yú
míng tuó
míng zhōng
míng sè
míng zàn
míng shēng
míng zhǐ
míng xián
míng náo
míng wā
míng jī
míng yù
míng duó
míng kòng
míng luó
míng āi
míng biāo
míng líng
míng jiū
míng shén
míng xiāo
míng náo
míng shé
míng zōu
míng zhà
míng shèng
míng yuè
míng suō
míng zhù
míng zào
míng yīng
míng fàng
míng dí
míng fèng
míng wǔ
míng shí
míng yuè
míng qì
míng biāo
míng gōng
míng áo
míng tiáo
míng jiā
míng shù
míng tuò
míng lǔ
míng tuān
míng hú
míng duò
míng yuān
míng ráo
míng jú
míng jiá
míng hé
míng yù
míng yuān
míng kǔn
míng jiàn
míng niǎo
míng dú
míng jīn
míng chī
míng pí
míng zhào
míng fú
míng huáng
míng yǔ
míng shāo
míng qióng
míng què
míng jiāng
míng hū
míng lǔ
míng yā
míng kē
fù chán
yā chán
cán chán
cuì chán
gāo chán
yīn chán
kū chán
xián chán
hǎo chán
bìn chán
tuì chán
mǎ chán
jīn chán
xuán chán
tiáo chán
míng chán
hán chán
wān chán
huái chán
yuè chán
diāo chán
qīng chán
jiāo chán
tián chán
yào chán
lián chán
hé chán
qīng chán
guān chán
yīn chán
yǎ chán
fēi chán
yào chán
xiāng chán
zhà chán
wǎn chán
liáng chán
yù chán
⒈ 寒蝉;秋蝉。
引《文选·潘岳<河阳县作>诗》:“鸣蝉厉寒音,时菊耀秋华。”
李善注引《礼记》:“孟秋,寒蝉鸣。”
唐高适《留别郑三韦九兼洛下诸公》诗:“远路鸣蝉秋兴发,华堂美酒离忧销。”
鲁迅《朝花夕拾·从百草园到三味书屋》:“也不必说鸣蝉在树叶里长吟,肥胖的黄蜂伏在菜花上,轻捷的叫天子(云雀)忽然从草间直窜向云霄里去了。”
鸣míng(1)(动)(鸟兽或昆虫)叫:鸡~|蝉~。(2)(动)发出声音;使发出声音:雷~|耳~。(3)(动)表达;发表(情感、意见、主张):~谢|~冤。
蝉读音:chán蝉chán(名)一种昆虫。种类很多;雄的腹部有发音器;能发出尖锐的声音。也叫“知了”:~蛹|~翼。