míng jiàn
míng wǔ
míng shén
míng luán
míng lǜ
míng gāo
míng láng
míng xián
míng zào
míng tuó
míng shé
míng yì
míng zhēng
míng sè
míng pèi
míng shé
míng qiú
míng suō
míng tān
míng jī
míng shí
míng jiōng
míng shù
míng dí
míng hū
míng guān
míng yuè
míng bāo
míng fú
míng niǎo
míng háo
míng gù
míng jiāng
míng ráo
míng guǎn
míng luó
míng láng
míng yuān
míng yuān
míng náo
míng jiā
míng lì
míng kē
míng jīn
míng huàn
míng chén
míng qióng
míng chún
míng tuān
míng zhà
míng tuò
míng zōu
míng biān
míng wā
míng bēi
míng dòng
míng luán
míng hǒu
míng jī
míng yù
míng sī
míng kòng
míng dí
míng shāo
míng biāo
míng fàng
míng lài
míng lín
míng huáng
míng dāng
míng lǔ
míng jī
míng nòng
míng xiǎng
míng yīng
míng huáng
míng huán
míng zòu
míng jú
míng jiào
míng duò
míng lù
míng quán
míng tiáo
míng hóu
míng lǘ
míng dàn
míng hú
míng shēng
míng huáng
míng gōng
míng cí
míng áo
míng què
míng jué
míng jiū
míng gāo
míng yín
míng kē
míng qìng
míng bì
míng jiāng
míng huǒ
míng lián
míng nuò
míng yǔ
míng qín
míng kǔn
míng qí
míng sī
míng hào
míng lǔ
míng zàn
míng āi
míng tiáo
míng nù
míng jú
míng xián
míng pí
míng jiá
míng biāo
míng jiā
míng zhào
míng xiāo
míng wén
míng qiān
míng bì
míng xiāo
míng xián
míng yàn
míng shì
míng dú
míng hé
míng jú
míng qín
míng zhuàn
míng yú
míng hū
míng yù
míng jì
míng xiào
míng yuàn
míng qì
míng fèng
míng guō
míng cáo
míng zhōng
míng jiàn
míng duó
míng shèng
míng zhǐ
míng tuó
míng chán
míng zhēng
míng shù
míng jiǎo
míng chī
míng gǔ
míng jú
míng biāo
míng líng
míng zhà
míng lǜ
míng yā
míng xián
míng shā
míng fèi
míng gǔ
míng zhù
míng tóng
míng qiào
míng yuè
míng náo
míng dào
⒈ 吼叫。
引《后汉书·循吏传·童恢》：“一虎低头闭目，状如震惧，即时杀之。其一视恢鸣吼，踊跃自奋，遂令放释。”
鸣míng(1)（动）（鸟兽或昆虫）叫：鸡～｜蝉～。(2)（动）发出声音；使发出声音：雷～｜耳～。(3)（动）表达；发表（情感、意见、主张）：～谢｜～冤。
吼读音：hǒu吼hǒu(1)（动）（猛兽）大声叫：狮子～。(2)（动）发怒或情绪激动时大声叫喊。(3)（动）（风、汽笛、大炮等）发出很大的响声：北风怒～｜汽笛长～了一声。