míng shén
míng fú
míng jiū
míng yuè
míng jiào
míng hǒu
míng lín
míng yā
míng jú
míng ráo
míng qiào
míng láng
míng tān
míng jiāng
míng qìng
míng zàn
míng qiān
míng xiǎng
míng dào
míng nuò
míng kòng
míng lǜ
míng náo
míng lǜ
míng bì
míng huàn
míng cí
míng dí
míng náo
míng jīn
míng wǔ
míng kē
míng lián
míng shā
míng shù
míng xiāo
míng lǔ
míng dāng
míng quán
míng xiāo
míng duò
míng jiōng
míng zào
míng zhù
míng kē
míng què
míng tuó
míng biāo
míng shé
míng jī
míng biāo
míng dòng
míng hé
míng gǔ
míng xiào
míng sè
míng bēi
míng xián
míng gù
míng lài
míng huǒ
míng zòu
míng yàn
míng qín
míng sī
míng yù
míng xián
míng zhào
míng lǘ
míng jiā
míng jiǎo
míng tiáo
míng zhēng
míng áo
míng bāo
míng líng
míng hú
míng chī
míng yù
míng gōng
míng huáng
míng huáng
míng huáng
míng shèng
míng fèng
míng wā
míng qiú
míng yuàn
míng zhà
míng fèi
míng biān
míng huán
míng bì
míng yín
míng jī
míng yuān
míng zhēng
míng zōu
míng dí
míng hào
míng yú
míng hóu
míng fàng
míng guō
míng zhǐ
míng jú
míng yīng
míng lǔ
míng xián
míng xián
míng nù
míng luán
míng jú
míng tiáo
míng wén
míng suō
míng chán
míng luán
míng shù
míng chén
míng niǎo
míng yì
míng jī
míng jiāng
míng shì
míng shé
míng cáo
míng dàn
míng shí
míng tóng
míng jué
míng tuó
míng duó
míng yuān
míng lù
míng háo
míng shāo
míng chún
míng gāo
míng āi
míng qì
míng qín
míng jú
míng láng
míng yǔ
míng kǔn
míng shēng
míng zhuàn
míng qióng
míng jiàn
míng nòng
míng hū
míng tuān
míng pí
míng gǔ
míng dú
míng jiā
míng hū
míng jì
míng biāo
míng tuò
míng lì
míng luó
míng guǎn
míng zhōng
míng guān
míng jiàn
míng sī
míng jiá
míng qí
míng gāo
míng pèi
míng zhà
míng yuè
⒈ 装在轭首或车衡上的铜铃。车行摇动作响。有时借指皇帝或贵族出行。
引《文选·班固＜西都赋＞》：“大路鸣鑾，容与徘徊。”
李善注：“《周礼》曰：巾车掌玉輅，以鑾和为节。 郑玄曰：鑾在衡，和在軾，皆以金铃也。”
吕延济注：“鑾，车上铃也。”
唐玄宗《早渡蒲津关》诗：“鸣鑾下蒲坂，飞旆入秦中。”
《宋史·仪卫志二》：“国朝承五姓荒残之弊，事从简略，每鸣鑾游豫，尽去戈戟、旌旗之制。”
元王士熙《次霍状元接驾韵》：“词苑恩波供染翰，秋风岁岁候鸣鑾。”
天子王公出行。
鸣míng(1)（动）（鸟兽或昆虫）叫：鸡～｜蝉～。(2)（动）发出声音；使发出声音：雷～｜耳～。(3)（动）表达；发表（情感、意见、主张）：～谢｜～冤。
銮读音：luán銮luán（名）一种铃铛。