míng shì
míng dú
míng jú
míng huáng
míng bāo
míng xiào
míng huán
míng jiá
míng qióng
míng qín
míng hǒu
míng pí
míng zàn
míng jī
míng lài
míng nòng
míng gāo
míng náo
míng shāo
míng jiàn
míng shù
míng yā
míng dí
míng nù
míng shí
míng wén
míng dàn
míng lǔ
míng jué
míng biāo
míng jiǎo
míng qiào
míng sī
míng jiōng
míng jú
míng tóng
míng zòu
míng dāng
míng chán
míng hóu
míng shé
míng jīn
míng biān
míng quán
míng xiāo
míng huáng
míng hū
míng náo
míng jiào
míng jì
míng kē
míng fèi
míng zhuàn
míng huáng
míng jiàn
míng zōu
míng xián
míng kē
míng qiú
míng lǔ
míng gù
míng tiáo
míng niǎo
míng fú
míng qìng
míng tuān
míng kǔn
míng lín
míng yuàn
míng biāo
míng tuó
míng luán
míng jú
míng chén
míng qí
míng tuò
míng zhào
míng huǒ
míng yàn
míng tuó
míng jú
míng zhēng
míng shé
míng fèng
míng tān
míng lǜ
míng luán
míng háo
míng jiā
míng hào
míng biāo
míng wǔ
míng gāo
míng jiū
míng nuò
míng yīng
míng yín
míng xiǎng
míng lǜ
míng lù
míng dí
míng zhǐ
míng luó
míng cáo
míng lì
míng sī
míng qiān
míng áo
míng fàng
míng láng
míng bēi
míng bì
míng zhōng
míng guān
míng yuān
míng shù
míng chún
míng gōng
míng shèng
míng yuè
míng líng
míng yuān
míng qì
míng jiāng
míng láng
míng zhà
míng shā
míng shén
míng qín
míng zhà
míng hé
míng yù
míng duó
míng hū
míng gǔ
míng jī
míng zhēng
míng yù
míng duò
míng ráo
míng yuè
míng zào
míng shēng
míng xiāo
míng gǔ
míng xián
míng pèi
míng yǔ
míng tiáo
míng hú
míng sè
míng wā
míng guō
míng jiā
míng huàn
míng lǘ
míng lián
míng jī
míng āi
míng suō
míng xián
míng chī
míng jiāng
míng zhù
míng bì
míng dào
míng yì
míng kòng
míng cí
míng guǎn
míng dòng
míng xián
míng yú
míng què
⒈ 虫名。与蝉相似。
引南朝梁刘孝标《山栖志》：“鸣蚿候曙，声象琴瑟。”
罗国威注：“蚿，马蚿，善鸣。 清钱绎《方言笺疏》卷十一‘马蚿’条云：‘ 李当之《本草》云：此虫长五六寸，状如大蛩，夏日登树鸣，冬则蛰，今人呼为飞蚿虫。故《宋书·王素传》云：山中有蚿虫声清长，听之使人不厌。是又能飞能行且能鸣。’盖蝉之类。”
鸣míng(1)（动）（鸟兽或昆虫）叫：鸡～｜蝉～。(2)（动）发出声音；使发出声音：雷～｜耳～。(3)（动）表达；发表（情感、意见、主张）：～谢｜～冤。
蚿读音：xián古书上的虫名。即马陆。一种节肢动物。像蜈蚣，较小，无毒。