yá láng
màn láng
hān láng
yù láng
xiàng láng
nǎi láng
wài láng
shān láng
jùn láng
péng láng
yán láng
jǐn láng
ér láng
tái láng
xiān láng
mén láng
yì láng
dùn láng
shī láng
liú láng
fǎ láng
xīng láng
sàn láng
cái láng
zhāi láng
qīng láng
lǎo láng
chén láng
zhōu láng
shěn láng
lìng láng
xíng láng
zhú láng
huān láng
chéng láng
qián láng
féng láng
jiāng láng
niú láng
xiǎo láng
zhǎo láng
zhòng láng
sūn láng
ruǎn láng
yán láng
kū láng
nǚ láng
suǒ láng
cūn láng
hé láng
xuǎn láng
máng láng
jiàn láng
xián láng
niǎn láng
xī láng
fèng láng
hù láng
guō láng
yán láng
pǐn láng
zhōng láng
jié láng
huò láng
cháo láng
mǎ láng
liù láng
jiǎng láng
shěng láng
hù láng
hú láng
yù láng
bīn láng
míng láng
tián láng
liè láng
máng láng
lù láng
fó láng
shì láng
xīn láng
bǔ láng
lú láng
wén láng
yú láng
zhuàng láng
nèi láng
qián láng
cáo láng
biàn láng
huā láng
gē láng
èr láng
yǔ láng
ā láng
wǎn láng
xiāo láng
xuān láng
xiè láng
lín láng
tán láng
huì láng
shí láng
hǎi láng
bā láng
fěn láng
cháng láng
zhā láng
zhào láng
dōng láng
sān láng
bù láng
qíng láng
yuán láng
liǔ láng
zhū láng
jié láng
fù láng
pān láng
wàng láng
bàn láng
wǔ láng
dāng láng
shū láng
⒈ 指北周诗人庾信。
引宋姜夔《齐天乐》词：“庾郎先自吟愁赋，凄凄更闻私语。”
⒉ 借指多愁善感之诗人。
引清纳兰性德《念奴娇·宿汉儿邨》词：“牧马长嘶，征笳互动，併入愁怀抱；定知今夕， 庾郎瘦损多少！”
⒊ 指南朝齐庾杲之。杲之为尚书驾部郎，家清贫，食唯有韮菹、生韮杂菜，人戏之曰“谁谓庾郎贫，食鮭常有二十七种。”三九二十七，音谐三韮。事见《南齐书》本传。
引唐陆龟蒙《中酒赋》：“周子之菘向晚， 庾郎之薤初春。”
1.露天的谷仓。
2.姓。
郎读音：láng,làng[ láng ]
1. 对年轻男子的称呼：大郎。郎才女貌。
2. 对某种人的称呼：货郎。女郎。
3. 旧时妻称夫或情人：郎君。
4. 封建时代的官名：郎中（ａ．古官名；ｂ．中医医生）。侍郎。员外郎。
5. 姓。
[ làng ]
1. 〔屎壳郎〕“蜣螂”的俗称。