lù láng
liè láng
wǔ láng
zhōng láng
xiǎo láng
cái láng
zhāi láng
dāng láng
lín láng
lú láng
ā láng
dōng láng
qián láng
shū láng
suǒ láng
hú láng
huā láng
gē láng
xīn láng
xiān láng
yǔ láng
yá láng
jiàn láng
zhā láng
wén láng
fěn láng
sàn láng
máng láng
sūn láng
nǎi láng
liǔ láng
cháng láng
sān láng
xuǎn láng
shí láng
èr láng
xiāo láng
mén láng
niú láng
jiǎng láng
fǎ láng
yán láng
féng láng
wài láng
cūn láng
bǔ láng
fù láng
máng láng
niǎn láng
huān láng
yù láng
chén láng
pǐn láng
hù láng
zhōu láng
ér láng
xīng láng
jǐn láng
shěn láng
jié láng
shì láng
yán láng
zhǎo láng
qíng láng
liú láng
qián láng
mǎ láng
qīng láng
shěng láng
xián láng
zhū láng
huì láng
xiàng láng
shī láng
zhào láng
bù láng
wǎn láng
nèi láng
míng láng
kū láng
màn láng
shān láng
hé láng
bàn láng
tái láng
huò láng
jié láng
yì láng
bā láng
xíng láng
biàn láng
pān láng
hān láng
cáo láng
tián láng
fó láng
hǎi láng
zhú láng
yù láng
yuán láng
hù láng
chéng láng
péng láng
tán láng
guō láng
dùn láng
cháo láng
ruǎn láng
fèng láng
zhòng láng
nǚ láng
xī láng
xuān láng
xiè láng
yú láng
wàng láng
lìng láng
yán láng
lǎo láng
jùn láng
bīn láng
liù láng
jiāng láng
zhuàng láng
⒈ 败家子。
引宋陆游《贫甚卖常用酒杯作诗自戏》：“银杯羽化不须叹，多钱使人生窟郎。”
窟kū(1)（名）洞穴：石～｜山～｜狡兔三～。(2)（名）坏人聚集做坏事的场所：匪～｜盗～｜赌～。
郎读音：láng,làng[ láng ]
1. 对年轻男子的称呼：大郎。郎才女貌。
2. 对某种人的称呼：货郎。女郎。
3. 旧时妻称夫或情人：郎君。
4. 封建时代的官名：郎中（ａ．古官名；ｂ．中医医生）。侍郎。员外郎。
5. 姓。
[ làng ]
1. 〔屎壳郎〕“蜣螂”的俗称。