wén láng
pān láng
qián láng
zhū láng
lìng láng
cháo láng
bàn láng
liè láng
wǔ láng
ā láng
hǎi láng
xīng láng
xiǎo láng
jǐn láng
fù láng
máng láng
qīng láng
suǒ láng
hān láng
féng láng
nèi láng
yán láng
xíng láng
niú láng
sān láng
liù láng
wǎn láng
zhuàng láng
péng láng
niǎn láng
máng láng
tái láng
zhào láng
lù láng
bù láng
huān láng
pǐn láng
jiǎng láng
shān láng
fěn láng
guō láng
yán láng
gē láng
kū láng
liú láng
xiàng láng
nǚ láng
sàn láng
jiāng láng
fèng láng
xiān láng
qíng láng
shū láng
chéng láng
tián láng
qián láng
fǎ láng
èr láng
yǔ láng
shī láng
jié láng
hé láng
ér láng
mén láng
yù láng
zhú láng
biàn láng
shí láng
xī láng
yù láng
yú láng
zhōng láng
míng láng
bā láng
jiàn láng
bīn láng
jùn láng
cūn láng
yì láng
lú láng
dāng láng
hù láng
huì láng
zhā láng
lǎo láng
bǔ láng
shěng láng
zhǎo láng
yá láng
xián láng
shì láng
xuān láng
wài láng
dùn láng
cháng láng
xuǎn láng
cáo láng
màn láng
zhōu láng
zhòng láng
sūn láng
liǔ láng
jié láng
shěn láng
hú láng
cái láng
xiāo láng
zhāi láng
tán láng
yán láng
hù láng
yuán láng
chén láng
fó láng
nǎi láng
xīn láng
wàng láng
dōng láng
xiè láng
mǎ láng
lín láng
ruǎn láng
huā láng
huò láng
⒈ 唐尚书省的左右丞和六部侍郎的总称。尚书在左右丞之上，也称丞郎。
引唐白居易《大官乏人策》：“臣伏见国家公卿将相之具，选於丞郎、给舍之材。”
《旧唐书·刘栖楚传》：“﹝楚﹞俄又宣授刑部侍郎。丞郎宣授，未之有也。”
宋陆游《老学庵笔记》卷八：“唐所谓丞郎，谓左右丞、六曹侍郎也。尚书虽序左右丞上，然亦通谓之丞郎，犹今言侍从官也。”
[ láng ]
1. 对年轻男子的称呼：大郎。郎才女貌。
2. 对某种人的称呼：货郎。女郎。
3. 旧时妻称夫或情人：郎君。
4. 封建时代的官名：郎中（ａ．古官名；ｂ．中医医生）。侍郎。员外郎。
5. 姓。
[ làng ]
1. 〔屎壳郎〕“蜣螂”的俗称。