wài láng
shěn láng
fù láng
shí láng
hù láng
liè láng
fǎ láng
bǔ láng
shān láng
ā láng
sàn láng
sūn láng
zhā láng
lín láng
huā láng
liù láng
wén láng
hé láng
lù láng
màn láng
bàn láng
xuān láng
hǎi láng
bā láng
cūn láng
zhào láng
hān láng
shū láng
fèng láng
cáo láng
shěng láng
wǔ láng
yán láng
niǎn láng
nǚ láng
jiǎng láng
xiàng láng
ér láng
bīn láng
qíng láng
tán láng
shì láng
huì láng
zhū láng
zhōu láng
jiàn láng
dùn láng
xiān láng
yú láng
mén láng
yì láng
yá láng
dōng láng
zhòng láng
kū láng
fěn láng
qīng láng
wǎn láng
guō láng
ruǎn láng
niú láng
máng láng
chén láng
liǔ láng
jié láng
gē láng
jǐn láng
biàn láng
xiǎo láng
zhú láng
jiāng láng
fó láng
zhuàng láng
shī láng
jùn láng
cháo láng
nèi láng
xī láng
mǎ láng
xiè láng
yù láng
xīn láng
bù láng
nǎi láng
xiāo láng
zhōng láng
jié láng
xíng láng
èr láng
zhǎo láng
lú láng
tái láng
zhāi láng
máng láng
qián láng
liú láng
xián láng
míng láng
xuǎn láng
xīng láng
cháng láng
yuán láng
sān láng
wàng láng
hú láng
lǎo láng
yǔ láng
cái láng
chéng láng
yán láng
yù láng
lìng láng
hù láng
tián láng
péng láng
suǒ láng
huò láng
pān láng
féng láng
yán láng
dāng láng
pǐn láng
qián láng
huān láng
⒈ 指南朝宋武帝刘裕。
引《宋书·符瑞志上》：“逆旅嫗曰：‘ 刘郎在室内，可入共饮酒。’”
⒉ 指汉武帝刘彻。
引唐李贺《金铜仙人辞汉歌》：“茂陵刘郎秋风客，夜闻马嘶晓无迹。”
⒊ 指汉高祖刘邦。
引宋辛弃疾《六幺令》词：“长喜刘郎马上，肯听诗书説。”
⒋ 指三国蜀先主刘备。
引宋王千秋《贺新郎·石城吊古》词：“要约刘郎铜雀醉，底事遽争荆楚。”
⒌ 指东汉刘晨。相传刘晨和阮肇入天台山采药，为仙女所邀，留半年，求归，抵家子孙已七世。
引唐司空图《游仙》诗之二：“刘郎相约事难谐，雨散云飞自此乖。”
后蜀顾夐《虞美人》词：“此时恨不驾鸞皇，访刘郎。”
清无名氏《后会仙记》：“刘郎曾否访仙山，柳色青春正可攀。”
⒍ 借指情郎。参见“刘阮”。
引宋周邦彦《苏幕遮》词：“翠屏深，香篆裊。流水落花，不管刘郎到。”
清孔尚任《桃花扇·寄扇》：“只愿扇儿寄去的速，师父束装得早，三月三刘郎到了，携手儿下妆楼。”
⒎ 此为禹锡自称，后因以“刘郎”指禹锡。
引唐刘禹锡《元和十年自郎州承召至京戏赠看花诸君子》诗：“玄都观里桃千树，尽是刘郎去后栽。”
唐白居易《醉中重留梦得》诗：“刘郎刘郎莫先起， 苏臺苏臺隔云水。”
刘liú姓。
郎读音：láng,làng[ láng ]
1. 对年轻男子的称呼：大郎。郎才女貌。
2. 对某种人的称呼：货郎。女郎。
3. 旧时妻称夫或情人：郎君。
4. 封建时代的官名：郎中（ａ．古官名；ｂ．中医医生）。侍郎。员外郎。
5. 姓。
[ làng ]
1. 〔屎壳郎〕“蜣螂”的俗称。