sān láng
huò láng
cháng láng
jùn láng
liè láng
shān láng
xī láng
ā láng
xiǎo láng
nèi láng
xiè láng
wǔ láng
èr láng
chén láng
jiàn láng
xuǎn láng
zhǎo láng
sūn láng
jié láng
fèng láng
zhōu láng
hú láng
zhā láng
yù láng
zhòng láng
jiāng láng
huā láng
shěn láng
yuán láng
nǎi láng
zhū láng
bā láng
guō láng
qián láng
xīn láng
zhuàng láng
niú láng
lù láng
fó láng
cūn láng
pǐn láng
féng láng
wén láng
dùn láng
lín láng
gē láng
yù láng
xián láng
zhōng láng
zhāi láng
xíng láng
wài láng
liù láng
qīng láng
xiāo láng
máng láng
tái láng
màn láng
chéng láng
shí láng
hǎi láng
míng láng
lǎo láng
sàn láng
yá láng
mén láng
máng láng
lú láng
nǚ láng
yán láng
cháo láng
dāng láng
hé láng
huì láng
fěn láng
tián láng
huān láng
zhào láng
cáo láng
péng láng
wǎn láng
ruǎn láng
ér láng
yǔ láng
fù láng
shěng láng
qíng láng
jiǎng láng
dōng láng
hān láng
mǎ láng
shī láng
liú láng
cái láng
zhú láng
bù láng
bǔ láng
fǎ láng
tán láng
yì láng
xiān láng
xiàng láng
hù láng
lìng láng
pān láng
liǔ láng
shì láng
bàn láng
xuān láng
biàn láng
bīn láng
jǐn láng
qián láng
kū láng
xīng láng
suǒ láng
niǎn láng
shū láng
wàng láng
yán láng
hù láng
yán láng
jié láng
yú láng
手执盾牌立于帝宫台阶两旁的卫士。
《史记·滑稽列传》：“ 秦始皇时，置酒而天雨，陛楯者皆沾寒…… 优旃临槛大呼曰：‘陛楯郎！’” 明唐顺之《禁中遇雨》诗：“楯郎方夹陛，雨立湿衣簪。”
1. 同“盾”。
郎读音：láng,làng[ láng ]
1. 对年轻男子的称呼：大郎。郎才女貌。
2. 对某种人的称呼：货郎。女郎。
3. 旧时妻称夫或情人：郎君。
4. 封建时代的官名：郎中（ａ．古官名；ｂ．中医医生）。侍郎。员外郎。
5. 姓。
[ làng ]
1. 〔屎壳郎〕“蜣螂”的俗称。