zhuàng diē
zhuàng qiáng
zhuàng chē
zhuàng chén
zhuàng zhēn
zhuàng láng
zhuàng zhōng
zhuàng huài
zhuàng kè
zhuàng cǎi
zhuàng xià
zhuàng zhù
zhuàng dòng
zhuàng chōng
zhuàng dòng
zhuàng tòu
zhuàng piàn
zhuàng pò
zhuàng jiàn
zhuàng dǎo
zhuàng yáng
zhuàng kē
zhuàng chōng
zhuàng suì
zhuàng yù
zhuàng lù
zhuàng jī
zhuàng chóu
zhuàng tíng
zhuàng huò
zhuàng táng
zhuàng sàng
zhuàng gùn
zhuàng mù
zhuàng dǎo
jùn láng
huì láng
yuán láng
fǎ láng
xiān láng
wài láng
xiàng láng
máng láng
chén láng
máng láng
xián láng
ā láng
zhuàng láng
fěn láng
hù láng
èr láng
cūn láng
mén láng
yú láng
bīn láng
dùn láng
bǔ láng
niú láng
ruǎn láng
bā láng
cáo láng
liú láng
lú láng
zhōng láng
hān láng
xī láng
huān láng
zhāi láng
zhú láng
màn láng
fó láng
jiāng láng
jié láng
lín láng
jié láng
liǔ láng
wǎn láng
yǔ láng
yì láng
péng láng
fèng láng
míng láng
pǐn láng
jiǎng láng
hú láng
xiǎo láng
lù láng
liè láng
gē láng
nǎi láng
dāng láng
yá láng
liù láng
shěng láng
cháng láng
wén láng
suǒ láng
xuǎn láng
zhōu láng
mǎ láng
dōng láng
shěn láng
zhǎo láng
xiāo láng
xīng láng
yán láng
xiè láng
nèi láng
jǐn láng
zhòng láng
yù láng
shí láng
zhào láng
guō láng
hù láng
cháo láng
yù láng
cái láng
qíng láng
nǚ láng
hé láng
ér láng
xíng láng
tián láng
qián láng
fù láng
niǎn láng
huā láng
pān láng
lìng láng
xuān láng
hǎi láng
bàn láng
sàn láng
shī láng
féng láng
shì láng
huò láng
sūn láng
tán láng
lǎo láng
zhā láng
shān láng
shū láng
jiàn láng
sān láng
wàng láng
zhū láng
bù láng
xīn láng
qīng láng
kū láng
yán láng
biàn láng
wǔ láng
qián láng
chéng láng
yán láng
tái láng
《后汉书•钟离意传》：“﹝[.好工具]明帝﹞尝以事怒郎药崧，以杖撞之……崧曰：‘天子穆穆，诸侯煌煌，未闻人君自起撞郎。’帝赦之。”后以“撞郎”为直臣的典故。
⒈ 后以“撞郎”为直臣的典故。
引《后汉书·锺离意传》：“﹝明帝﹞尝以事怒郎药崧，以杖撞之…… 崧曰：‘天子穆穆，诸侯煌煌，未闻人君自起撞郎。’帝赦之。”
唐卢照邻《哭金部韦郎中》诗：“书留魏主闕，魂掩汉家牀。徒令永平帝，千载罢撞郎。”
撞zhuàng(1)（动）运动着的物体跟别的物体猛然碰上：～车｜～击｜～钟。(2)（动）碰见：～见。(3)（动）试探：～运气。(4)（动）莽撞地行动：莽～。
郎读音：láng,làng[ láng ]
1. 对年轻男子的称呼：大郎。郎才女貌。
2. 对某种人的称呼：货郎。女郎。
3. 旧时妻称夫或情人：郎君。
4. 封建时代的官名：郎中（ａ．古官名；ｂ．中医医生）。侍郎。员外郎。
5. 姓。
[ làng ]
1. 〔屎壳郎〕“蜣螂”的俗称。